لطفا منتظر باشید ...
پيام ها:
1- از بين بردن شكّ در عقايد، ضرورى است. «فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ» 2- هنگام شك بايد به عالمان رجوع كرد. «فَسْئَلِ الَّذِينَ يَقْرَؤُنَ الْكِتابَ» (پس سخن عالم حجّت است) 3- كتاب هاى آسمانى مؤيّد يكديگرند. «يَقْرَؤُنَ الْكِتابَ» 4- بعضى اهل كتاب، حقّ را مى گويند. «فَسْئَلِ الَّذِينَ يَقْرَؤُنَ الْكِتابَ» 5- رهبر بايد قاطع باشد و هيچ ترديدى به خود راه ندهد. «فَلا تَكُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ» 6- فضل آن است كه دشمنان به آن گواهى دهند، آيا با اعتراف مخالفان به حقّانيّت آن، باز هم شك داريد؟! «فَلا تَكُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ» وَ لا تَكُونَنَّ مِنَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ فَتَكُونَ مِنَ الْخاسِرِينَ و هرگز از كسانى كه آيات الهى را تكذيب كردند، مباش كه از زيانكاران خواهى بود.نكته ها:
در آيه ى قبل، از شك در قرآن نهى كرد، در اينجا از تكذيب آيات. چه بسا اگر شك برطرف نشود، سرانجام به تكذيب بيانجامد.(1). انعام، 76- 78. (2). تفسير صافى.
