1- كيفر تركِ جبهه، هم عذاب و ذلّت دنياست، هم عقوبتِ دوزخ در آخرت است. «عَذاباً أَلِيماً وَ يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ» 2- دست خداوند، براى جايگزين ساختن ديگران به جاى ما باز است و هر لحظه اراده كند، چنان خواهد كرد. «يَسْتَبْدِلْ» 3- زيانِ بى تحرّكى و ركود، به خودمان مى رسد، نه به خدا. «لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً» (سستى و تنبلى، سبب جايگزين شدن ديگران به جاى ما مى شود) 4- سنّت خداوند آن است كه در صورت ضعف عملكرد مردم، قومى را جايگزين قوم ديگر مى كند. «يَسْتَبْدِلْ» فعل مضارع، نشانه ى استمرار است.5- قدرت نامحدود خدا، سبب مى شود كه ديگران را به جاى ما جايگزين كند. «يَسْتَبْدِلْ»... «عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ» 6- كسى كه قدرت بى نهايت دارد، هرگز ضربه و ضرر نمى بيند. «لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً»... « عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ» إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُما فِي الْغارِ إِذْ يَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها وَ جَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلى وَ كَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيا وَ اللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ اگر پيامبر را يارى نكنيد، همانا خدا آن زمان كه كافران او را (از مكّه) بيرون كردند يارى كرد، در حالى كه او نفر دوّم از دو تن بود، زمانى كه آن دو در غار (ثور) بودند، (پيامبر) به همراهش (ابو بكر) مى گفت: اندوه مدار كه خدا با ماست. پس خدا، آرامش خويش را بر او نازل كرد واو را با سپاهيانى كه آنها را نديديد يارى كرد و سخن و طرح كافران را (كه قصد كشتن پيامبر را داشتند،) پست تر (و خنثى) قرار داد و كلمه (و اراده) خداوند (براى نصرت پيامبرش،) برتر (و پيروز) است و خداوند توانا و حكيم است.
لطفا منتظر باشید ...
