مفهوم مقدس - اسوه درایت و قداست نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اسوه درایت و قداست - نسخه متنی

ابوالقاسم یعقوبی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مفهوم مقدس

پاكى پاك انديشى پاك سيرتى و احساس مسؤوليت در برابر كارها و بندگى از استوار كننده هاى معنى و مفهوم مقدس است.

آن كه در باورهاى دينى از هرگونه آلودگى شرك و شبهه به دور است و كردار و رفتار او سيره صالحان و صادقان را ترسيم مى كند انسانى است مقدس.

پاى بندى به احكام فردى و اجتماعى شريعت و حركت بر محور ولايت و رهبرى دينى از نشانه هاى آشكار تعهد و تقدس است. واژه مقدس فراگير و گسترده است هرگونه ارزش فردى و اجتماعى را در بر مى گيرد. فرد و جامعه اى كه با قطب نماى ديانت و تقوا و تقدس حركت مى كند در قول قلم قدم و اقدام راستى و درستى استحكام و اتقان تعهد و تعاون و… را به نمايش مى گذارد.

جداسازى مسائل فردى و اجتماعى از يكديگر و گسستن اين دو در نگرش دينى گونه اى بى تعهدى بى تفاوتى و بى تقدسى است كه به هيچ روى با
فرهنگ دين و مذاق شريعت سازگار نيست.

اگر در جامعه اى حقوق اجتماعى به درستى نگهداشته نشود آن جامعه به همان اندازه از پاكى دور افتاده و كژ راهه رفته است.

على(ع) در اين زمينه مى فرمايد از رسول خدا(ص) شنيدم كه مى فرمود:
(لن تقدّس امة لايؤخذ الضعيف فيها حقّه من القوى غير متتعتع)7
هرگز امتى را پاك [از گناه] نخوانند كه در آن امت [بى آن كه بترسند] و در گفتار در مانند حق ناتوان را از توانا نستانند.
اگر فاصله طبقاتى در جامعه به اندازه اى باشد كه فرهنگ جامعه اين اجازه را به انسان ناتوان ندهد كه از توانا و قدرتمند حق تباه شده خويش را بخواهد اين جامعه بيمار و نامقدس است.

در بُعد سياسى و اجتماعى آن جامعه اى را مى توان مقدس خواند كه زيردستان و دورافتادگان از قدرت توان رساندن پيامشان به رهبران و مسؤولان را داشته باشند و اين زمينه براى فرد فرد جامعه فراهم باشد كه دشواريهاى زندگى و مشكلات اجتماعى خود را آزادانه مطرح كنند و به گوش دست اندركاران برسانند.

به فرموده پيامبر(ص):

(اَبلغوا حاجة من لايستطيع ابلاغ حاجته فمن ابلغ سلطاناحاجة من لايستطيع ابلاغها ثبت الله قدميه على

الصراط يوم القيامة.)8

نياز كسى را كه از رساندن آن ناتوانست به رهبران و زمامداران برسانيد; زيرا هر كس نياز نيازمند و درمانده اى را به مسؤول آن برساند خداوند روز قيامت گامهاى او را بر پل صراط استوار بدارد.

از جلوه هاى نخستين جامعه مقدس توجه به محرومان و مستضعفان و كسانى است كه در هر رخدادى سنگ زيرين آسياى دشواريهايند و به فرموده امام خمينى (ولى نعمتها)يند.9

پيامبر اكرم(ص) از اين واقعيت اين گونه ياد كرده است:

(ابغونى الضعفاء فانّما ترزقون و

تنصرون بضعفائكم)10

ناتوانان را پيش من آريد; زيرا شما به بركت آنان روزى مى خوريد و يارى مى شويد.

بدين سان مى يابيم كه واژه (مقدس) مفهومى گسترده و جامع دارد و آنان كه مى خواهند اين مفهوم را ويژه كسانى سازند كه: آرام سخن مى گويند با وقار حركت مى كنند سر در لاك خود فرو برده و از سرنوشت اجتماعى خود و ديگران بى خبرند در برابر رويدادها و رخدادهاى سياسى و اجتماعى واكنش نشان نمى دهند و… سخت در اشتباهند و بى راهه مى روند.

مقدس نمايى

مفاهيم و كلمه ها نيز مانند هر پديده ديگر گرفتار آفت مى شوند. ممكن است كلمه اى در اصل مفهومى پويا متحرك سازنده و مثبت داشته باشد اما كم كم رنگ ببازد تا آن جا كه ناساز با معناى آغازين خود شود; مثلاً واژه (استعمار) در اصل به معناى آباد كردن سازندگى و بهره درست از طبيعت گرفتن است; اما در فرهنگ جهانى امروز به كلى اين معنى را از دست داده و مفهومى صد درصد ناسازگار پيدا كرده به گونه اى كه اين كلمه همراه است با ويرانگرى و غارت ثروت ملتها به دست غارتگران و چپاولگرانِ بين المللى و قدرتهاى زرمند و زورمدار.

واژه (مقدس) در فرهنگ ما نيز چنين سرنوشتى دارد اين واژه كه به معناى زيستن پاك و متعهدانه و همراه با دفاع از ارزشهاى دينى و گسترش آن در سطح زندگى فردى و اجتماعى بوده مفهوم ديگرى يافته تا آن جا كه اگر بگويند: فلانى (مقدس) است يعنى كار به كسى ندارد از سياست و سياستمداران فاصله مى گيرد ديانت را با سياست دو مقوله ناسازگار و ناهمگون مى شمارد هرگونه اصلاح و نوآورى را بدعت مى داند استفاده از قالبهاى نوين را براى محتواهاى كهن خارج شدن از سنّت و شيوه پيشينيان به شمار مى آورد همه سنتها و آداب گذشته را در قفسه عقايد و باورهاى خود مانند اجناس عتيقه نگهدارى مى كند و با هر فكر نو ايده نو طرح نو موضع

مخالف مى گيرد و با آن مى ستيزد.

اين مفهوم انحرافى و برداشت نادرست از كلمه (مقدس) شيوه گروهى است با انديشه و تفكر جامد و متحجر كه همواره در طول تاريخ در برابر رهبران صالح و مصلحان اجتماعى ايستاده ا ند و سنگ اندازى كرده اند. پيامبر اكرم(ص) اين تفكر را آفت دين شمرده و مى فرمايد:

(آفة الدين ثلاثة: فقيه فاجر و امام جائر و مجتهد جاهل)11

سه چيز آفت دين و ديندارى است: دانشمند بى تقوا و رهبر ستمكار و عابد نادان.

آن كه دين دارد اما دين شناس نيست نه تنها ره به جايى نمى برد بلكه هماره بى راهه مى رود.

امام على(ع) مى فرمايد:

/ 12