قسمت اول آية‌الله منتظري موضوع بحث, تفسير خطبه 187 نهج‌البلاغه با شرح محمد عبده و يا خطبه 229, با شرح فيض‌الاسلام مي‌باشد. ” و من خطبة له عليه‌السّلام تختصّ بذكر الملاحم “
از خطبه‌هاي حضرت امير عليه‌السلام كه مخصوص است به يادآوري ملاحم
فتنه‌هاي بزرگ
ملاحم, جمع ملحمه است به‌معناي فتنه‌هاي بزرگ. شايد به اين دليل, فتنه‌هاي بزرگ به آن مي‌گويند كه در فتنه‌ها و آشوب‌هاي بزرگ, مردم به ستيز و جنگ با هم برمي‌خيزند و از اين روي, گوشت با گوشت برخورد مي‌كند. و معناي تحت‌اللفظي ملحمه هم, محل برخورد گوشت‌ها با همديگر است زيرا ملحمه اسم مكان است. در هر صورت, عرب فتنه‌ها و آشوب‌هاي بزرگ را ملحمه مي‌نامد. حضرت در اين خطبه از فتنه‌هاي بزرگي كه در آينده پيش خواهد آمد و مردم با آنها مواجه خواهند شد, خبر مي‌دهد. در پيش‌بيني آينده و خبر از حوادث و رويدادها دادن, يا آن شخصي كه از آينده خبر مي‌دهد, علم غيب دارد و يا اينكه وقايع را ملاحظه و بررسي كرده و با تيز‌بيني خود و خبره بودن در شرايط اجتماعي و سياسي و با توجه به روحيّه افراد, مي‌تواند آينده سياسي اجتماعي آنها را پيش‌بيني كند چرا‌كه نظام عالم, نظام علّت و معلول است و نظام اجتماعي بشر هم نظام علّي و معلولي است, پس با بررسي اوضاع حاضر اجتماعي, ممكن است, شخص خبير به آن اوضاع, از آنچه بر سر مردم در آينده مي‌آيد, تا اندازه‌اي مطّلع شود.
لطفا منتظر باشید ...
