محمّد (ص) نخستين آموزگار - فعالیت آموزشی در زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

فعالیت آموزشی در زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله) - نسخه متنی

سید محمد ثقفی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

محمّد (ص) نخستين آموزگار

در ميان ويژگيها و صفاتي كه قرآن، محمّد (ص) را با آن توصيف مي كند علاوه بر رسول، شاهد، داعي و مبشّر بودن، عنوان مربّي (يزكّي) و معلّم بودن پيامبر است. و بيشترين تأكيد را بر آن دارد كه پيامبر، تربيت و رشد جامعه‌ها را برعهده گرفته «يزكيهم و يعلمهم الكتاب و الحكمة» و به آنان كتاب و حكمت مي آموزد. پيامبر به عنوان يك مربّي دلسوز، علاوه بر تعليم و آموزش جامعه، تربيت و تزكيه و رشد و اعتلاي انسانها را نيز بر عهده مي گيرد.

علماي تربيت براي رشد فكري و اعتلاي عقلاني جامعه چند موضوع را لازم مي دانند:

1- اصالت واقع بيني و مبارزه با خرافه

ذهني كه واقع بيني نداشته باشد و رابطه‌هاي صحيح ميان موضوعات را بدرستي تميز ندهد و خرافه را، حقيقت پندارد هرگز نمي تواند به رشد و باروري برسد. بزرگترين كاري كه محمد (ص) در رشد افكار عمومي و اعتلاي فكري جامعه عرب، انجام داد، القاي انديشه درست و برقراري صحيح رابطه‌ها بوده است و هرگز اجازه نمي داد كه پندار جايگزين حقيقت شود.

در روايت آمده است: شبي رسول خدا(ص) با جمعي از اصحاب در نقطه‌اي نشسته بودند بناگاه ستاره‌اي دنباله دار، درخشيدن گرفت و پس از طّي فاصله‌اي خاموش شد، حضرت رو به حاضران كردند و پرسيدند: در گذشته‌(ايام جاهليّت) راجع به چنين حادثه‌اي چه عقيده‌ايمي داشتيد؟ پاسخ دادند، چنين حادثه‌اي را نشان تولّد مولودي عظيم و يا مرگ شخصيتي بزرگ مي دانستيم، حضرت فرمودند: اين حادثه فلكي نه به مرگ كسي مربوط است و نه به زندگي كسي.

در روايت ديگري آمده است، هنگام مرگ ابراهيم فرزند پيامبر، كسوف پديد آمد، در اذهان حاضران چنين تصوير شد كه تأثير مافوق طبيعي اختران در زندگي بشر، دخالت دارد و اين دو حادثه جوّي با همديگر ارتباط دارند و گرفتگي خورشيد را ناشي از شكستگي دل پيامبر در مرگ ابراهيم، تلقّي كردند، پيامبر قبل از آن كه به كار غسل و كفن و دفن بپردازد، خواست كه تا پرده اين وهم و پندار را بدرد و بطلان اين افسانه برملا سازد، فرمود: « يا ايها الناس ان الشمس و القمر آيتان من آيات الله تعالي، انهّما لايكسفان لموت احد و لا بحيوته فاذا رأيتم ذلك فادعوالله و كبروا و صلوا حتي يكشف ما بكم.

خورشيد و ماه دو آيه از آيات خداوندند، گرفتگي آن دو (كسوف و خسوف) هرگز به مرگ و زندگي كسي ربطي ندارد، و هرگاه آن دو گرفتند، خدا را ياد كنيد، نماز بخوانيد تا بي هيچ عارضه‌اي خاتمه يابد.

اين دو روايت شاهد صدق اين مطلب است كه پيامبر چگونه ذهن جامعه را روشن مي كند و افكار را اعتلا مي دهد و خرافات و موانع فكر ي را بر مي دارد تا جامعه درست فكر كند و صحيح بينديشد.

/ 16