يكي از تحليل گران35 درباره اين مطلب، با عنوان: «خواص آب زمزم» به بحث در مورد فوايد آب زمزم پرداخته و ضمن طرح پاره اي شبهات از سوي برخي نويسندگان، در مقام پاسخگويي برمي آيد و مي نويسد: از آنچه گذشت مي توان اذعان كرد كه آب زمزم داراي فضيلت و فوايدي است. طعام خوردن و شفاي بيماري است; چنانكه احاديث صحيح و اخبار متعدّد به نقل بسياري از صحابه و علماي اسلام دلالت دارد و تجارب و آزمايش ها آن را تأييد نموده و تحليل شيميايي آن را به اثبات رسانده است و پس از اينهمه آثار، براي هيچ مسلماني جاي شك و ترديد باقي نمي ماند.)) آنگاه نويسنده سخني را از كردي36 نقل كرده كه به نقل گفتار كساني كه از وجود مواد ميكربي در آب زمزم سخن گفته اند پرداخته مي نويسد: برخي پزشكان زمان ما گفته اند: ضمن تجزيه آب زمزم به اين نتيجه رسيده اند كه در آن برخي عناصر ميكربي يافته اند; عناصري كه موجب پاره اي بيماري ها مي شود! اين عناصر به وسيله سيل ها و باران ها و نفوذ رطوبت منازل مجاور به داخل چاه راه مي يابد و لذا براي نوشيدن مناسب نيست. سپس در ردّ اين سخنان مي گويد: 1 - آب زمزم را جبرئيل به امر پروردگار براي اسماعيل فرزند ابراهيم پديد آورد و چهار هزار سال بر اين چشمه در ميان صحراي بي آب و علف مي گذرد.. 2 - اين آب از زير خانه كعبه معظّمه، خانه محترم خداوند مي جوشد و نيز از سوي صفا و مروه كه از مشاعر بزرگ الهي مي باشند. 3 - پيامبر با حضرت محمّد(ص) پس از هجرت از مكّه به مدينه، همواره از ديگران مي خواستند كه از اين آب برايش هديه ببرند. 4 رسول خدا(ص) ترغيب مي كرد كه مردم از اين آب بنوشند و سيراب شوند. 5 - از پيامبر خدا(ص) درباره آب زمزم رواياتي رسيده است: از جمله اينكه: - «ماءُ زَمْزَم لِما شُرِبَ لَه...». - «آب زمزم براي هر مقصدي كه بنوشند سودمند است اگر به قصد شفا باشد شفا يابد و اگر به وسيله آن، از شرور به خدا پناه برند، خدا پناه دهد و اگر براي رفع تشنگي بنوشند سيراب شوند و اگر براي رفع گرسنگي بنوشند سير گردند. اين آب اثر ضربت جبرئيل و آبشخور اسماعيل است.» - «ماءُ زَمْزَمْ شِفاء كُلّ داء ». - «سيراب شدن از آب زمزم، نفاق را از ميان مي برد.» - «فرق ما با منافقان اين است كه آنها از آب زمزم سير ننوشند.» 6 - جبرئيل سينه مبارك پيامبر را با آب زمزم شست و شو داد. 7 - از آب زمزم، پيامبران برگزيده خدا و عالمان عامل، ائمه ابرار و صاحبان سر و هدايت نوشيدند و همه مؤمنان تا قيامت، با ايمان و يقين و صدق و اخلاق از همان دلو و از خود چاه مي نوشند و آن را شيرين تر و صافي تر و لذتبخش تر از هر آب مي دانند و شگفت آنكه آب زمزم با اينكه به رنگ همه آب هاي دنياست، امّا طعم آن لذيذ و گواراست; آبيكه اينهمه ويژگي دارد چگونه (به گفته اطبا) از مواد ميكربي تأثير پذيرد؟ آيا اين مواد و ميكرب ها در زمان ما پيدا شده و يا در گذشته نيز وجود داشته است؟ از قديم ترين ادوار نشنيده ايم كه كسي از آب زمزم نوشيده باشد و بيمار گردد. به عكس از دير باز مي شنويم كه بسياري از مؤمنان به خدا و رسول، از آب زمزم به نيّت شفا يا به قصد توبه و توفيق و كسب علم وفهم يا به نيّت رفع اندوه و غم نوشيده اند و به خواسته هاي خود رسيده اند. در زمان ما نيز مردم مكّه و ديگران مي نوشند و به مقاصد خود مي رسند كه داستان اينان در كتب و روايات به ثبت رسيده و كسي انكارش نمي كند جز آنان كه به امر دين نادان و جاهل و يا اهل عنادند و به غيب ايمان ندارند و بر محور مادّيات مي انديشند. ما معتقديم به فرض آنكه مواد ميكربي از طريق سيل يا باران به زمزم راه يابد يا كسي با شيشه اي درون چاه بريزد، با قدرت خداي يگانه تأثير آن خنثي مي شود، حتّي اگر اين ميكرب ها و مواد، به چشم نيز ديده شوند! علاوه بر اين، چاه زمزم در سال هاي اخير، از هر زمان ديگر بيشتر حفاظت و مراقبت مي شود. اين چاه در قرون اوّليه، كه به چند هزار سال مي رسد، در وسط بيابان قرار داشت و اعراب بدوي با گروه هاي مختلف از نظر نظافت بدن و لباس، از آن آب برمي داشتند و همراه دام و احشام خود در آن وارد مي شدند، آيا در اخبار و تواريخ شنيده شد كه آنها يا احشام آنها به جهت نوشيدن آب زمزم به بيماري هاي عفوني مبتلا شده باشند؟! نه، به خدا هرگز چنين چيزي شنيده نشده بلكه عكس آن; يعني سير شدن و شفايافتن نقل گرديده است. «كردي» در بخش ديگري از كتاب خود مي نويسد: «در سال 1376ه . آب زمزم مقداري شور و سنگي بود و سبب آن معلوم نبود. هنگامي كه دولت سعودي تصميم گرفت مسجد الحرام را توسعه دهد و خانه هاي اطراف را، كه در سمت مسعي قرار داشتند تخريب كرد و سپس در سال 1375ه . ساختمان محوّطه، از مروه تا صفا و بلكه بالاتر از آن، تا باب الوداع را پي ريزي كرد، به گونه اي كه به طور كلّي رابطه اين قسمت از مسجد الحرام با حفر پايه هاي ساختمان و پي ريزي، با عمق زياد با منازل قديمي اطراف و آثار آنها قطع گرديد كه در نتيجه آب زمزم به نحو بسيار محسوس، شيرين و زلال شد. كردي در ادامه ميافزايد: البته آب زمزم كمي لب شور است و بهتر آن است بگوييم آب زمزم داراي طعم خاص است كه با آب هاي ديگر دنيا فرق دارد; لذا هر كس سابقه نوشيدن آن را داشته باشد، خيلي زود آن را از آب هاي ديگر امتياز مي دهد هر چند سال ها بر آن گذشته باشد.37 حقيقت آن است كه توصيف مزه آن دشوار است، كمي مايل به شوري است نه شور زننده بلكه مطلوب و براي مؤمنان دلنشين. و شايد يك راز الهي در اين امر باشد. لذا عباس بن عبدالمطلب از آب زمزم به ((شراب الأبرار» تعبير مي كند و شايد اين لب شور بودن براي كساني كه ايمانشان سست است موجب شود كه ناگوار آيد و نتوانند بنوشند و از بركت شفابخشي آن محروم گردند. از اين رو پيامبر(ص) مي فرمايد: نشانه اي كه ميان ما و منافقان وجود دارد، اين است كه آنها از آب زمزم سير نمي نوشند.))38
لطفا منتظر باشید ...
