پيامبر(صلي الله عليه وآله) مسجد خود را نخست از تنه درخت خرما و شاخ و برگ آن بنا نهاد. بايد توضيحا يادآور شويم: آن بخش از مسجد كه امروزه با رنگ سرخ مشخص است، اولين عرصه و محدوده بناي مسجد نبوي از تنه درخت خرما، و شاخه هاي آن در نخستين مرحله اش مي باشد; حدود آن را هفتاد در هفتاد يا صد درصد ذراع از لحاظ عرض و طول تشكيل مي داد. تفصيل سخن در اين باره را به كتب تاريخ حوالت مي دهيم.آنچه در اين بحث داراي اهميت است اين است: مسجدي كه سقف و ستون آن را تنه و شاخه درخت مي پرداخت كانون تجمّع مسلمين در صدر اسلام بوده و وقتي از آن حضرت راجع به گزارش مربوط به اين مسجد پرسيدند، فرمود:«عريش كعريشِ أخي موسي» ; «سايه بان و خانه چوبيني مانند سايه بان برادرم موسي است».مسجدالنبي تا مدت ها به همين صورت و با همان مساحت باقي ماند. در بخش داخلي محدوده سرخ فام ـ در كنار محلّ تكبير و اذان، ستون هايي است كه، خطوط دايره اي زرد رنگ در پيرامون آن ستون ها مشهود است و به سان گل در درون اين خطوط زرد ديده مي شود.اين، همان حد و مرز مسجد نبوي در مرحله نخست بناي آن مي باشد; مسجدي كه مصالح ساختماني آن تنه درختان خرما و شاخه هاي آن بوده است.بخش دوم تا اين حد و مرز ـ قبل از رنگ سرخ ـ اضافاتي است بر مسجد نبوي كه بعد از خطوط زردرنگي كه بدان اشارت رفت، در پايان ستون بعد از پنج يا شش ستون با رنگ سبز نگاره شده است. اين هم حد مسجد نبوي است و همان اضافاتي است كه در آن، همزمان با حيات رسول اكرم(صلي الله عليه وآله) ـ پس از بازگشت از خيبر ـ پديد آمد; چرا كه مسجد كوچك و تنگ بود و گنجايش نماز گزاران را نداشت; لذا آن حضرت آن را توسعه داد و با سنگ و گل، بناي آن را بازسازي كرد، و اين قسمت بر بخش نخست كه هفتاد در هفتاد ذراع بود افزوده شد. حدود آن در طول و عرض، به صد در صد يا در صد و پنجاه در صدوپنجاه و يا جز اين طول و عرض ها مي رسيد.
لطفا منتظر باشید ...
