صاحب تفسير «المنار» درباره آيات بيّنات و بركت بيت مي گويد: «بركت درآيه ناظر به بركت هاي ظاهري و هدايت در آن ناظر به بركت هاي معنوي است و جهانيان از اين دو نعمت ظاهري و باطني در كنار كعبه برخوردارند، همچنين آيات بينات را نيز به امور عادي تطبيق مي كند; يعني مقام ابراهيم و امنيت بيت جزو آيات بيّن و نشانه هاي روشن است و منظور از مقام ابراهيم، مكاني است كه حضرت ابراهيم ـ عليه السلام ـ در آن عبادت و نيايش كرد و مردم را به حق دعوت نمود. اما مقام ابراهيم سنگي نيست كه حضرت روي آن پا گذاشته و اثر آن مانده باشد، بلكه مقام ابراهيم; يعني معبد ابراهيم. و اين كه قرآن مي فرمايد: «واتَّخِذوا من مقامَ ابراهيم مصلّيً»40; يعني در معبد ابراهيمِ خليل نماز بگزاريد. و آنچه را امام رازي و ديگران گفته اند كه مقام ابراهيم عبارت از سنگي است كه حضرت خليل ـ ع ـ بر روي آن پاگذاشت و اثر پاي حضرت بر آن نقش بست، ثابت نشده است. و اگر چنين باشد، احتمالاً پيش از اين كه به صورت سنگ درآيد، ماده تري گِل مانند بوده است و حضرت خليل روي آن پاگذاشته، آنگاه اثر پاهايش بر روي آن مانده، سپس چسبندگي پيدا كرده و به صورت سنگ درآمده است و به صورت فعلي نمايان گشته است».آنگاه ادامه مي دهد: «ثابت نشده كه در حَرَم حيوانات درنده كاري به حيوانات اهلي ندارند و كبوتران رم نمي كنند و علاوه بر آن در هر مكاني كه كسي كاري به حيوانات نداشته باشد، آنها احساس امنيت مي كنند (نظير مشاهد مشرفه و حرم ائمه ـ عليهم السلام ـ زيرا كسي مزاحم آنها نيست و طبعاً آنها رم نمي كنند).سپس مي گويد: اگر جباري قصد ستمگري داشت، خداوند او را سركوب و دماغش را خرد مي كند و در قيامت به عذابي دردناك گرفتار مي كند اما در دنيا چنين نيست; زيرا نه تنها در زمان حجاج ستم هايي به كعبه روا رفت، در زمان ما نيز بدتر از عصرِ حجاج انجام مي شود (اين همه سياست هاي ستمگرانه و استعمارانه، حضور بيگانگان در حجاز از اعمال حجاج بدتر است)41 و چنين نيست اگر كسي در آنجا ستمي كرد، خدا او را ريشه كن سازد. زيرا ستم هاي فراواني در حجاز شده و مي شود ولي خداوند همچنان مهلت داده است».
لطفا منتظر باشید ...
