بى ترديد, همه اصحاب معصومان(ع) در يك سطح از درك و فهم نبودند و تفاوت چشمگيرى در بين آنان وجود داشته است. اين, حقيقتى است كه علاوه بر تصريح تاريخ, از پاره اى روايات, نظير «لو علم أبوذر مافى قلب سلمان لقتله» يا «لكفره», به خوبى برمى آيد. [40] سيد على خان مدنى شيرازى, صاحب الدرجات الرفيعة, در اين باره مى نويسد: اگرچه همه اصحاب در شرافت صحابى پيامبر بودنْ شريك اند؛ ولى از نظر سطح درك و فهم, سابقه در اسلام, درجه ايمان, تقدّم در هجرت, ملازمت كم يا زياد با رسول اللّه, شركت در جهاد, مقدار نقل روايت از حضرت, ميزان درك محضر شريف ايشان, و ملاقات و ديدار با پيامبر(ص) , داراى مراتب و درجات مختلف اند. [41] و ملاصدرا نيز در شرح سخن على(ع) در تقسيم چهارگانه راويان حديث, [42] ذيل عبارت حضرت كه فرمود: «ياران رسول خدا(ص) كه چيزى از او مى پرسيدند, همگى آن را نمى فهميدند, و بعضى از آنان از پيامبر(ص) مى پرسيدند, ولى فهم جويى نمى كردند, [43] به اشاره, بر اين نكته تأكيد مى ورزد كه اختلاف سطح فكر و فهم صحابه, خود يكى از علل و عواملى است كه گاهى سبب بروز مشكلات و موجب اشتباهات راويان شده است. [44] وى در جايى ديگر با صراحت بيشترى در اين باره به اظهار نظر پرداخته, چنين مى گويد: اختلاف سطح فكر اصحاب, تا آن اندازه بود كه گاهى يك راوى, از آن حضرت, سخنى را شنيده و معنايى غير آنچه مورد نظر رسول خدا بوده, تصوّر كرده است و سپس لفظ را به عينه حفظ نكرده و بلكه عبارات خود را كه دلالت بر آن چه از معنا كه به وهم خويش تصوّر كرده, آورده است. در نتيجه, حفظ و تصورش, آنچه كه مقصود رسول خدا بوده نيست؛ زيرا در آن, توهّم و غلط و اشتباه كرده است. [45]
2 ـ اختلاف راويان در حفظ و ضبط احاديث
همان گونه كه راويان از نظر سطح فكر و فهم در يك حد و اندازه نبودند, از نظر قدرت حفظ و ضبط احاديث نيز در يك سطح قرار نداشتند؛ زيرا در بين اصحاب, همه نوع افراد بودند, از كودك و جوان گرفته تا بزرگ سال و سالخورده. شك نيست تصوّر اين كه همه اين افراد از جهت ميزان حفظ احاديث در يك حدّ و اندازه باشند, به همان اندازه خطا و اشتباه است كه توهّم شود همه آنان در سطحى نازل يا عالى قرار داشته اند. گروهى از احاديث كه در بحث نقل به معنا بدانها استناد مى شود, گواه صادقى بر درستى اين ادّعاست و همان گونه كه پيش از اين از صدرالمتألهين نقل كرديم, وى بر اين باور است كه اگرچه نقل به معنا جايز بوده است؛ اما زيان ها و ضررهايى بر پيكر حديث وارد ساخته است كه از جمله آن مى توان بروز اختلاف در الفاظ و عبارات حديث را كه در نتيجه باعث بروز اختلاف در معناى حديث شده است, نام برد. [46]
3 ـ جعل حديث
بى ترديد, يكى از مهم ترين علل تعارض اخبار, مسئله جعل حديث است؛ واقعيت نامباركى كه از زمان حيات پيامبر(ص) , بويژه در دوران مدينه آغاز گرديد و در زمان حكومت سياه و ننگين خلفاى ستمگر اموى, بخصوص در دوره حكومت ظالمانه معاويه به اوج خود رسيد. اين پديده شوم, بيشترين تأثير را در بروز تعارضات و تضادها در حديث داشته و مى توان آن را علّت العلل تعارض اخبار دانست. ملا صدرا در شرح مقدمه مرحوم كلينى بر الكافى, از جمله چنين آورده است: از اهداف نفسانى و خواست هاى دنيايى مر گروهى را كه دوستى مقام و سرورى, و به دست آوردن تمامى لذّات و خوشى ها, و نزديكى و تقرّب به فرمانروايان و زمامداران بر آنان چيره و مستولى شده است. لذا احاديث دروغين وضع كردند و هر گروهى طبق مقاصد و حاجات خود, سخن را از جاى آن تغيير دادند. پس در نتيجه اين علل و سبب هاى دنيايى و بيمارى هاى قلبى و امراض نفسانى, روايات, اختلاف پيدا نمود و احاديث, ضدّ و نقيض شد. [47] علاوه بر مواردى كه اشاره شد, تعارض اخبار, علل وانگيزه هاى ديگرى نيز دارد كه برخى از آن عوامل, عبارت اند از: ـ عدم توجه راويان به قراين حالى يا مقالى؛ ـ وجود ناسخ و منسوخ, عامّ و خاص, و محكم و متشابه در احاديث؛ ـ تأخير در تدوين و نگارش رسمى حديث, و نقل شفاهى آن تا حدود يكصد سال؛ ـ تقطيع احاديث به وسيله راويان و عدم نقل تمامى احاديث در همه موارد. آنچه به اختصار اشاره شد, تنها بخشى از ديدگاه هاى حديث پژوهى صدرالمتألهين را شامل مى شود كه در شرح أصول الكافى وى آمده است. بديهى است بحث و بررسى درباره همه ديدگاه هاى وى در علم الحديث, و با تكيه بر تمامى آثارش, مجال ديگرى مى طلبد كه اميد است خداوند, توفيق انجام دادن آن را عطا فرمايد. عضو هيئت علمى دانشگاه آزاد اسلامى, واحد نجف آباد.
لطفا منتظر باشید ...
