دیدگاه های حدیثی ملا صدرا درشرح اصول الکافی نسخه متنی

[1] . فلاسفه شيعه, ص 483.

[2] . ترجمه شرح اصول كافى, ج2, ص 320.

[3] . همان, ج2, ص 361.

[4] . همان, ج2, ص337.

[5] . همان, ج2, ص 179.

[6] . همان, ج2, ص 27.

[7] . همان, ج 2, ص 509.

[8] . همان, ج1, ص 113.

[9] . همان, ج1, ص 111.

[10] . براى آشنايى بيشتر با برخى منابع اين حديث, ر.ك: مرآةالعقول, ج1, ص 17(مقدمه)؛ احقاق الحق, ج 9, ص 309 ـ 376؛ نهج الحق و كشف الصدق, ص 225 ـ 228.

[11] . سنّت در قانونگذارى اسلام, ص 65. علامه شَعرانى, در تعليقات ارزنده خود بر الوافى فيض كاشانى, درباره اين حديث آورده است: «هو حديث مشهور صحيح عندنا و عند أهل السنة. رواه مسلم و الترمذى, عن زيد بن ارقم, عن النبى(ص) . ونحمداللّه على أن جعلنا ممّن عمل بقوله(ص) واتبع عترته»(حواشى الوافى, چاپ سنگى, ج1, ص 91 و 103).

و در جايى ديگر در اين باره مى فرمايد: «الرابعة حديث الثقلين, المتفق عليه بين العامة والخاصة يدلّ على أخذ العلم عنهم و عصمتهم من الخطاء» (همان, ج 1, ص 104).

[12] . اجتهاد در مقابل نص, عبدالحسين شرف الدين, ص 518.

[13] . أعيان الشيعة, ج1, ص 370.

[14] . ترجمه شرح اصول كافى, محمد خواجوى, ج2, ص241 و482 و495 وج3, ص512.

[15] . روم, آيه 7.

[16] . ترجمه اصول كافى, ج2, ص 458 ـ 455.

[17] . عبس, آيه 24.

[18] . ترجمه شرح اصول كافى, ج2, ص 241 - 242.

[19] . بحارالأنوار, ج2, ص 164.

[20] . برخى از مسائل مربوط به «نقل به معنا» را در كتاب پژوهشى در علم الحديث آورده ايم.

[21] . ترجمه شرح اصول كافى, ج2, ص 252.

[22] . «نَضّراللّه امرءً سمع مقالتى فوعاها ثم بلّغها من لم يسمعها». اين حديث با اندكى اختلاف در تعابير و الفاظ, از طريق فريقين, نقل شده است. بنگريد: كنز العمّال, ج10, ص 220 ـ 221 و ص 226 ـ 228؛ أضواء على السنة المحمدية, ص 51.

[23] . شرح اصول كافى, ج7, ص13 .

[24] . الكفاية فى علم الرواية, ص 193.

[25] . الخصال, ص321؛ بحارالأنوار, ج 2, ص 156؛ ترجمه شرح اصول كافى, ج2, ص 235.

[26] . الكافى, ج1, ص51 .

[27] . ترجمه شرح اصول كافى, ج2, ص 255 ـ 257.

[28] . انعام, آيه 91.

[29] . الميزان, ج1, ص 392.

[30] . ترجمه شرح اصول كافى, ج3, ص 527.

[31] . همان, ج 3, ص 506.

[32] . همان, ج3, ص 486.

[33] . همان, ص 583.

[34] . نساء, آيه 82 / 63.

[35] . نجم, آيه 3 ـ 4.

[36] . أصول الكافى, ج1, ص 155, ر.ك: بحارالأنوار, ج2, ص 179؛ إعلام الورى, ص 277؛ وصول الأخيار, ص 154؛ أعيان الشيعة, ج1, ص 664؛ الميزان, ج 19, ص 62؛ نظريه عدالت صحابه, ص 93.

[37] . بحارالأنوار, ج2, ص 161.

[38] . ترجمه شرح اصول كافى, ج2, ص 263.

[39] . همان, ج2, ص 355.

[40] . اصول كافى, تصحيح و ترجمه: مصطفوى, ج2, ص 253؛ شرح اصول الكافى, ملاّصالح, ج7, ص 2؛ الأمالى, السيد المرتضى, ج2, ص 396 ـ 397. وى بحث مفصّل و توجيه لطيفى در شرح اين حديث آورده است. نيز , ر.ك: الوافى, ج2, ص 148؛ مرآةالعقول, ج4, ص 315؛ سفينةالبحار, ماده «سلم» به نقل از : آشنايى با علوم اسلام, ص 205 .

[41] . الدرجات الرفيعة, ص101 .

[42] . نهج البلاغة, تصحيح: صبحى الصالح, ص326؛ اصول كافى, تصحيح و ترجمه: كمره اى, ج1, ص184 ـ 188؛ بحارالأنوار, ج2, ص229 ـ 230؛ الوافى, ج1, ص63؛ جامع المقال, ص29؛ وصول الأخيار, ص166؛ مرآة العقول, ج1, ص21 ـ 215؛ قواعد التحديث, ص168 ـ 169

[43] . شرح أصول الكافى, ج2, ص340 .

[44] . همان, ج2, ص348 .

[45] . همان, ص346 .

[46] . همان, ج2, ص252 ـ 253 .

[47] . همان, ج1, ص142 .