حاج ملا احمد نراقى در 1185ه.ق در روستاى نراق از توابع شهرستان كاشان ديده به جهان گشود (1) و در 1245ه.ق چشم از جهان فروبست.
والد نراقى
پدر او، محقّق بزرگ ملا محمد مهدى نراقى، از چهره هاى برجسته روحانى و از فقهاى بنام آن روزگار به شمار مى آمد. ملا مهدى، افزون بر دانش هاى حوزوى، دانشمندى رياضى دان و فيلسوفى نو جو بود. گفته اند وى نخستين دانشمند ايرانى است كه در زمينه هيئت و فلك شناسى از تحقيقات و اكتشافات دانشمندان فرنگ بهره برده است. او در كتاب «المستصقى » حركت وضعى زمين را از آنان نقل مى كند.
استادان
نخستين استاد و معلم ملّا احمد پدر بزرگوارش بود، وى بخش عمده تحصيلات خود را درحوزه درسى پدرش گذرانده است. در 1205ه.ق همراه پدر و جمعى از شاگردانش به عتبات مسافرت كرد و در حلقه درس وحيد بهبهانى (م 1208) در آخرين سال هاى حياتش حاضر شد. ملا احمد، در كربلا فقه را در مكتب ميرزا مهدى شهرستانى كه از شاگردان بهبهانى بود، ادامه داد. مدت اين تحصيل طولانى نبود، زيرا در 1209 به سبب درگذشت پدرش به كاشان برگشت. سال بعد به عتبات بازگشت و اين بار در نجف در حوزه درسى سيد مهدى بحرالعلوم، شيخ جعفر كاشف الغطاء و سيد على طباطبايى به تحصيل پرداخت.قصص العلماء مى نويسد: «معروف است كه حاج ملا احمد، استاد كم ديده و درس كم خوانده است.»مؤلف «لباب الالقاب» در پاسخ به اين سخن مى گويد:«ملا احمد در مدت كوتاهى موفق به اخذ اجتهاد از استادان خود شد. كسانى كه گمان مى كنند او استاد كم ديده است، بايد بدانند كه استاد واقعى هوش و ذوق و قريحه توأم با پشتكار و پژوهش مداوم است».فاضل نراقى، از فقهاى بنام آن روزگار از جمله پدر بزرگوارش، سيد مهدى بحرالعلوم،سيد على طباطبايى (صاحب رياض) و شيخ جعفر كاشف الغطاء اجازه مستقيم دريافت كرده و از بسيارى ديگر از عالمان بنام چون وحيد بهبهانى و شيخ يوسف بحرانى با واسطه اجازه نقل حديث و روايت داشته است.