مبانی و مزایای حقوق بشر در اسلام نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
روان متعالى او، كه به سوى خدا رهسپار است و طبيعت مادى او، كه در چنگال وسوسه گناه گرفتار آمده است: «و لقد كرمنا بنى آدم و حملناهم فى البر و البحر و رزقناهم من الطيبات و فضلناهم على كثير ممن خلقنا تفضيلا .» «گرامى داشتيم فرزندان آدم را و برداشتيم ايشان را در بيابان و دريا و روزى داديم ايشان را از پاكيزه ها و برترى داديم ايشان را بر بسيارى از آن چه آفريده ايم برترى دادنى .» (7) قرآن، به انسان ها، ارزشى والاتر از فرشتگان مى بخشد، با اين همه عنصر نخستين خلقت آدمى را خاك قرار داده است تا با وقوف به اين حقيقت، از خود پرستى و غرور، دورى گزيند . نافرمانى آدم، موجب گرديد كه از بهشت بيرون رانده شود . در باب انگيزه خروج آدم و حوا از بهشت، مفسران تعبيرات مختلفى كرده اند، ولى قدر مسلم، بيرون راندن آن ها به خاطر سرپيچى از فرمان خدا بوده نه بدان گونه كه بعضى پنداشته اند به علت چشيدن ميوه درخت ادراك (معرفت .) زيرا مطابق آيات قرآن، خداوند هرگز با علاقه و اشتياق ايشان به معرفت اشيا نه تنها مخالفتى ندارد، بلكه پيوسته آدمى را به علم آموزى و تفكر تشويق مى كند . اسلام، انديشه سقوط اخلاقى آدم در برابر تعرض شيطان و در نتيجه انحطاط اخلاقى انسانيت را، برخلاف نظر اديان مسيحيت و يهود، مردود مى شمارد . آن چه كه انسانيت را توجيه مى كند، حيات اخلاقى انسان هاست . از ديدگاه اسلام، انسان موجود تيره بختى كه تنها با لطف معجزه آساى خدا از مهلكه نجات يابد، تلقى نمى شود، بلكه انسان موجود خردمندى است كه از آزادى و اختيار بهره مند است و توانايى شناخت نيك و بد را داراست . او مسؤول سرنوشت خويش است و در برابر قانون الهى قرار دارد تا رفتار خود را با دستورات آن هم آهنگ سازد .
