مبانی و مزایای حقوق بشر در اسلام نسخه متنی

اسلام مى كوشد تا بين فضيلت انسان در مقام جانشين خدا در زمين، و خلقت خاكى و بى مقدار او، كه موضوع بحث و مجادله فراوان فلاسفه است، نوعى سازش و هم آهنگى به وجود آورد . بدين منظور بدى ها و ندانم كارى هاى بشر را امور عدمى مى داند . نقص، فقدان كمال است و زشتى، فقدان زيبايى . بنابراين، انسان براى نيل به كمال انسانيت و خداگونه شدن، بايد جنبه هاى مثبت وجود خود را تكامل بخشد; زيرا كمبودها از ارزش انسانى او خواهد كاست .

از ديدگاه اسلام (برخلاف دو ديانت يكتاپرست ديگر، كه در پى ريزى فلسفه سنتى مغرب زمين سهيم بوده اند) انسان و ساير مخلوقات، صفت و حالت واجب الوجود تلقى نمى شوند، روح خدا در پيكر مسيح حلول نكرده و او فرزند خدا نيست . انسان ها در رابطه با خدا و مزيت هاى ديگر، برابر آفريده شده اند و اين عقيده كه خداوند، به بعضى انسان ها مقام فوق بشرى بخشيده مورد قبول قرآن نيست . اسلام علاوه بر آن كه در ذات و صفات واجب الوجود با اديان الهى پيش از خود اختلاف نظر دارد، در طريق وصول الى الله نيز با آن مذاهب هم آهنگ و هم داستان نيست . هر فرد مسلمان با عبادت و پرهيزگارى و اطاعت از دستورات قرآن كه از وحى الهى سرچشمه گرفته است، خواهد توانست به خدا تقرب جويد و اين تقرب به افراد برگزيده و ممتاز، اختصاصى ندارد . خداى اسلام به همه انسان ها يك سان مى نگرد و همگان از عنايت و رحمت واسعه او بهره مندند .