با توجه به عنايات ويژه رسول گرامى نسبت به اهالى مدينه، كه از احاديث فراوان استفاده مى شود، ابراز محبّت و مودّت به آنان بر هر فرد مسلمان لازم و ضرورى است; زيرا هر مسلمانى بايد آنچه را كه پيامبرخدا(صلى الله عليه وآله) دوست مى دارد، دوست بدارد و هرچيزى را كه آن حضرت دشمن مى دارد دشمن بدارد. ما هر خدمتى در برابر اهالى مدينه انجام دهيم، هرگز نمى توانيم محبت و عطوفت آنان را جبران كنيم; زيرا اگر ما سالى يك بار هديه و عطيه اى به آنها تقديم مى كنيم، آنها هر روز پنج بار در اوقات نماز در حرم نبوى براى ما دعا مى كنند و در طول سال زائران حرم شريف را مورد لطف و مرحمت خود قرار مى دهند. اگر در موسم حج، در خانه اى از حجاج خانه خدا پذيرايى نشود، همگان او را مورد سرزنش قرار مى دهند و مى گويند: «اگر تو آدم سعادتمندى بودى، شمارى از زائران خانه خدا را به خانه ات مى آوردى و اطعام و احسان مى كردى.» اهالى مدينه تا سرزمين «جُرْف» به استقبال حجاج مى روند و آنها را به منازل خود فرا مى خوانند. محبّت اهالى مدينه نسبت به زائران حرمين شريفين به قدرى است كه كودكان در كوچه ها براى زائران اشعار خوانده، مراتب محبت و علاقه خود را به آنان ابراز مى دارند. اهل مدينه در موسم حج و غيره، هر زائرى را ببينند به منزل خود دعوت كرده، در اطعام و احسان به آنها از يكديگر سبقت مى جويند. زن و مرد از اهالى مدينه، دل زائران را شاد مى كنند و از آنان دلجويى مى كنند، حتى اگر امكانات مادى نداشتند، قرض كرده، در ميهمان نوازى كوتاهى نمى كنند. اگر زائران هدايايى به آنها تقديم كنند، اين هدايا با خدماتى كه آنها را ارائه مى دهند به هيچوجه قابل مقايسه نيست. مؤلف به سال 1289 هـ . ق. به مدت يك هفته به همراه نُه نفر از دوستان، در منزل پسر نقيب الاشراف، سيد محمد علوى بافقى ميهمان بودم. اين سيد جليل القدر هر روز دوبار سينى پر از غذا مى آورد. بر اساس محاسبه اى كه انجام شد، هر سينى غذا 132 غروش هزينه برمى داشت. در طول اقامت ما در مدينه منوره، اين سيد بزرگوار لحظه اى از ما دور نشد و در زيارت اماكن مقدسه با ما همراهى كرد و هيچ مكان زيارتى را فروگذار نشد. آگاهى از مجارى حالات اهالى مدينه و آشنايى با عواطف و احساسات والاى آنان، يك معاشرت طولانى و ارتباط تنگاتنگ مى طلبد. كسانى كه چند روز در اين شهر مقدس اقامت مى كنند، هرگز با دقايق و لطايف موجود در آن شهر آشنا نخواهند شد. دِل اوزاتما، اَل اوزاتما اهلنه اُول بلده نك طوز گيبى بردمده محور ايدر جناب حق سنى «هرگز به اهالى آن بلده طيبه دست درازى و زبان درازى مكن، كه حضرت حق تعالى در يك لحظه تو را نابود مى كند.»
لطفا منتظر باشید ...
