لطفا منتظر باشید ...
همواره افراد در كنار يكديگر قرار دارند چون دست نيست به بدن ؛ ليكن به خيانت و حق كشى دست مى زنند. در
پرتو اخوت اسلامى و محبت خدايى ميان دو انسان ، روابط اجتماعى آكل و ماكولى و جنگلى ، به روابط
برادرى تبديل مى شود، ظلم ، آزار، استثمار، حق كشى و محروميت ريشه مى گردد. استضعاف و نيازى و بى
خانمانى اكثريت كه از مظاهر جامعه استكبارى و غير اسلامى و غير برابرى است ، نابود مى گردد. برنامه
برادرى و دوستى و *((*حب فى الله *))* اگر درست تبليغ شود و چنانچه قرنها برخى از احكام هر روز و هر شام
گفته شده و در ذهنيت جامعه جايگزين گرديده است بگونه اى كه مردم خود كار بدانها عمل مى كنند و هيچگاه
از آنها غافل نمى گردد؛ اگر اين اصول نيز بدانسان تبليغ گردد و ارزش آن مشخص شود، بويژه در اين دوره ،
كه زمان جامعه سازى و عرصه يك الگو و نمونه اجتماعى از فرهنگ اسلام است ، بسيارى از نابسامانيها، بى
تفاوتيها، بى احساسيها، دو گانگى ها، سود پرستى ها و ناديده گرفتن حقوق محرومان ، از سيماى جامعه از
آنچه غير اسلامى است و آرايش به آنچه اسلامى است ، ناتوان باشيم ديگر چه انتظارى داريم و كدام زمان
خواهيم توانست كه ارزشهاى اسلامى را تحقق بخشيم .اگر روابط اجتماعى در درجه نخست تصحيح نگردد و
انقلابى در آنها رخ ندهد و ماهيت روابط طاغوتى و استكبارى و طبقاتى دگرگون نشود و جاى خود را به
روابطى رحمانى و برادرانه و برابرانه ندهد چگونه مى توانيم معيارهاى ديگر اسلام را پياده كنيم و به
خواسته اصلى آن جامعه عمل بپوشيم . به گفته آيه ا... شهيد مطهرى : *((*آيا ممكن است با وجود اين ظلم فاحش
(ربا و...) و لو آنكه صورت شرعى داشته باشد كه يكى ديگرى را ميدرد و مى ربايد و مى خورد، اكل و ماءكول به
حكم علائق معنوى يك دل و هم فكر باشند و در يك صف بايستند؟... آيا ممكن است محروم مطلق با منعم مطلق
برادر باشند؟*))* (83)
بنابراين برادرى و اخوت اسلامى پايه و محور است براى بسيارى از مسئوليتها و تكليفهاى اجتماعى ديگر.برادرى تنها يك لفظ و يك پديده ذهنى نيست كه تنها در دهن بينديشيم همه برادريم و همه در دل و درون نيت
كنيم كه برادر باشيم ؛ ليكن در متن جامعه فاصله ها، تبعيضها، داشتن هاى افراطى و نداشتن هاى تفريطى و
اسراف و تبذيرهاى اشرافى و محروميتهاى زاده از تهيدستى ، پايدار باشد و جامعه را اسلامى و استوار بر
اصل اخوت بدانيم ؟ بلكه پذيرش ايمان الهى و اصل توحيد، به ضرورت ، پذيرش اخوت و برادرى را، همراه
دارد و پذيرش اين اخوت ، عميق ترين مسئوليت ها را نسبت به ديگران بر دوش همگان مى نهد.در اينجا مناسب است سخنى از شهيد بزرگ آيه الله بهشتى بياوريم : *((*بر هر مسلمانى واجب كفايى است كه
زندگى از دست رفته برادران و خواهران مسلمان و حتى شهروندان غير مسلمان جمهورى اسلامى را در حد
ضرورت تاءمين كند.اين يك واجب كفايى است و انجام دادن آن ديگر مشروط به خمس و زكات و جزيه و خراج نيست
. اگر درآمدهاى به دست آمده از اين چهار منبع كافى نباشد، بايد از دارايى خود و از آنچه كه داريم اين
هزينه ها را بپردازيم . فكر مى كنم اين مساءله مورد قبول همه باشد... بر اين پايه ، هر مسلمانى و همه
مسلمانى و همه مسلمانها متعهد هستند كه كل هزينه هاى يك جامعه اسلامى را تاءمين كنند. تا اين بخش از
بحث مطلب ، پايه فقهى روشن دارد و زمينه آن بگونه اى است كه اگر از هر فقيهى سئوال شود آن را مى
پذيرد...*))* (84)
3- تعهد و مسئوليت
تعهد و مسئوليت ، از اصل ايمان نشاءت مى گيرد و ايمان يعنى پايبندى و تكليف شناسى و احساس مسئوليت .ايمان تنها يك پديده ذهنى و به اصطلاح عقد قلبى صرف نيست .درست است كه گرايش و باور، نخست از ذهن آغازمى گردد و در باطن و درون انسان پديد مى آيد، لكن اين پديده ذهنى و باور درونى اگر راست و درست باشد در
قلمرو عمل آدمى و ذهنيت زندگى آشكار مى شود و جهت حركت او را مشخص مى سازد و گرايشها و گزينشها را در
ميدان عمل و در راه مطلوب رهبرى مى كند و در مجموع زندگى و سير حيات ، مسئوليت پذيرى و تكليف شناسى را
