فصل چهارم: تهديدات فرهنگى و عملكرد مسئولين - تهدیدات فرهنگی راهبردهای مقابله در کلام ولی امر مسلمین حضرت آیت اللّه العظمی خامنه ای مدظله العالی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تهدیدات فرهنگی راهبردهای مقابله در کلام ولی امر مسلمین حضرت آیت اللّه العظمی خامنه ای مدظله العالی - نسخه متنی

تألیف: معاونت عقیدتی سیاسی نمایندگی ولی فقیه در قرارگاه ثار الله تهران

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فصل چهارم: تهديدات فرهنگى و عملكرد مسئولين

مطلع

در يك جامعه انقلابى مسؤولين آن نظام نقش تعيين كننده اى در جهت دهى، بالندگى و احيانا انحطاط آن جامعه ايفا مىكنند، زيرا مردم انقلابى توقع عملكرد انقلابى از مسؤولان خود را دارند و در صورتى كه خلاف آن را مشاهده كنند، تاءثير منفى مىپذيرند. اين امر اختصاص به جنبه خاصى ندارد، بلكه در تمامى زمينه ها و جنبه ها مدّنظر مىباشد. رفتارهاى فردى و سازمانى مسؤولين، مطابقت حرف با عمل، ميزان تعهد آن ها، ميزان فداكارى و ازخودگذشتگى در راه هدف و... تماما در رشد و ترقى يا انحطاط جامعه مؤثر است.

در نظام مقدس جمهورى اسلامى اين امر از تاءثير بسيار عميقى برخوردار است، زيرا اين نظام مبتنى بر ارزش هاى اخلاقى و اجتماعى است و عدم رعايت آنها توسط مسؤولين اساس و پايه هاى نظام را مورد تهديد قرار مىدهد.

و اين همان امرى است كه مقام معظم رهبرى بارها و بارها به آن اشاره نموده و همواره الگو بودن رفتار مسؤولين براى مردم را گوشزد نموده اند. در اين نوشتار به برخى از اين موارد اشاره مىشود.

1- رفاه زدگى و عشرت طلبى مسؤولان

رفاه زدگى يكى از عوامل بسيار مخربى است كه هر نظامى را بويژه نظام مقدس جمهورى اسلامى ما را مورد تهديد قرار مىدهد، چرا كه رفاه زدگى زمينه هاى عافيت طلبى و سستى در انجام هرگونه فداكارى و جان فشانى در راه رسيدن به هدف را به مرور از انسان سلب مىكند و بنيان مستحكم نظام را از درون تهى مىسازد:

«مسؤولان نظام اعم از نمايندگان محترم مجلس و ماءموران اجرايى و قضايى بايد مراقب باشند كه از عوارضى كه در نظام هاى طاغوتى و غيرمردمى بيمارى همه گير، كارگزاران است، خود را با دقت و وسواس دور نگهدارند. بيمارى رفاه زدگى و عشرت طلبى... كه ابتلاى به آن مانند موريانه پايه هاى هر نظامى را سست و پوك مىكند.»(153)

آنگاه معظم له با توجه به ضرورت مطابقت گفتار با عمل خطاب به مسؤولين مىفرمايند:

«مگر مىشود خود ما دچار انواع و اقسام تشريفات و تجملات ممكن باشيم، اما در عين حال مردم توقع داشته باشيم تجملاتى نباشند.»(154)

/ 83