مناسک حج نسخه متنی

طواف و سعى است بر وقوف به عرفات و مشعر و منى، و بعضى «1» در اين صورت نيز منع كرده‏اند، پس احوط آن است كه صاحب عذر تقديم كند، و بعد از آن اگر ممكن بشود اعاده آن در ايام تشريق بكند و الّا در باقي ماه ذى الحجة اعاده نمايد، و اگر مى‏داند كه در تمام ماه ممكن نمى‏شود پس بى‏اشكال تقديم واجب است لكن احوط استنابه است نيز (1).

و امّا كيفيّت طواف زيارت و نماز آن و سعى، پس همان است كه در عمره گذشت.

و بعد از بجا آوردن اين طواف و نماز آن و سعى ما بين صفا و مروه، حلال مى‏شود از براى او آن چه حرام مانده بود بر او بعد از حلق، بوى خوش، و مى‏ماند بر او از محرّمات: صيد و زن (2)، و بعضى «2» گفته‏اند به مجرد طواف و نماز آن، بوى خوش [بر او] حلال مى‏شود، و اوّل احوط و اقوى است.

و بعد از طواف النساء و نماز آن- كه در كيفيّت مثل طواف سابق است- حلال مى‏شود زن و صيد احرامى [يعنى آن چه به جهت احرام حرام است بر او از صيد- ش‏]، و اما حرمت صيد حرم پس آن نه از جهت احرام است.

و احوط اجتناب از بوى خوش است قبل از طواف النساء اگر چه‏

(1) (طباطبائى): و اگر از اوّل گمان مانع نداشت و بعد حادث شد و بقاء آن را تا آخر ماه مى‏داند، يا آن كه پيش از رفع مانع رفقاء مى‏روند و نمى‏تواند تخلّف از آنها نمايد، ظاهر تعيّن نايب گرفتن است.

(2) (طباطبائى): اقوى حلّيت صيد احرامى است نيز.

(1). السرائر 1: 575 و 624.

(2). مبسوط 1: 377، و نهاية: 263، و الانتصار: 255 و رجوع شود به كشف اللثام 6: 225 و جواهر الكلام 19: 257- 258.