مختصر حالات دوّمين معصوم ، اوّلين اختر امامت - چهل داستان و چهل حدیث از حضرت علی (ع) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

چهل داستان و چهل حدیث از حضرت علی (ع) - نسخه متنی

عبد الله صالحی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید




  • دم به دم ، دم از ولاى مرتضى بايد زدن
    نقش حبِّ خاندان بر لوح دل بايد نگاشت
    هر درختى كو ندارد ميوه حُبّ علىّ
    چه شود كه اى شه لافتى نظرى به جانب ما كنى
    يمن از عقيق تو آيتى ، چمن از رخ تو روايتى
    به نماز لب تو تكلّمى ، به نماز غنچه تبسّمى
    تو شه سرير ولايتى ، تو مه منير هدايتى
    تو به شهر علم نبىّ درى ، تو ز انبياء همه برترى
    تو زنى به دوش نبى قدم ، فكنى بُتان همه از حرم
    حرم از وجود تو محترم ، تو لواى دين به پا كنى (3)



  • دست و دل بر دامن آل عبا بايد زدن
    مُهر مِهر حيدرى بر دل چو ما بايد زدن
    اصل وفرعش چون قلم سر تا به پا بايد زدن (2)
    كه به كيميا نظاره اى مس قلب تيره طلا كنى
    شكر از لب تو حكايتى ، اگرش چه غنچه تو واكنى
    به تكلّمى و تبسّمى ، همه دردها تو دوا كنى
    چه شود كه گهى به عنايتى ، نگهى به سوى گدا كنى
    تو غضنفرىّ و تو صفدرى ، چه ميان معركه جا كنى
    حرم از وجود تو محترم ، تو لواى دين به پا كنى (3)
    حرم از وجود تو محترم ، تو لواى دين به پا كنى (3)



مختصر حالات دوّمين معصوم ، اوّلين اختر امامت

آن حضرت بنابر مشهور، روز سيزدهم ماه رجب ، سى سال بعد از عام الفيل ، در شهر مكّه معظّمه ، در ميان كعبه الهى ديده به جهان گشود و با نور طلعتش ، جهانى تاريك را روشنائى بخشيد.

در اوّلين مرحله اى كه حضرت رسول صلوات اللّه عليه ، قنداقه اين نوزاد مبارك را از مادرش تحويل گرفت ، نوزاد با زبان فصيح خواند:

(بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم ، قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤ مِنُونَ الَّذينَ فى صَلوتِهِمْ خاشِعُونَ ...)(4).

يعنى ؛ به نام خداوندى كه بخشنده و مهربان است ، همانا آن مؤ منينى كه در هنگام به جا آوردن نماز، خاشع باشند؛ رستگار و سعادتمند خواهند بود.

حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله در مقابل ، به او فرمود: يا علىّ! بدان كه مؤ منين به وسيله تو رستگار خواهند شد.

نام : علىّ(5) ((سَلام اللّهِ عليهِ يَوم وُلِدَ، وَ يَوم استُشهدَ و يَوم يُبعثُ حيّا)).

كنيه : ابوتراب ، ابوالا ئمّه ، ابوالحسن و ... .

لقب : اميرالمؤ منين ، يعسوب الدّين ، يعسوب المؤ منين ، قائد الغُرّ المحجَّلين ، امام المتّقين ، سيّد الا وصياء، اسداللّه ، مرتضى ، حيدر، أَنزع ، قَضْم ، وصىّ، ولىّ و ... .

پدر: عمران عبدمناف معروف به ابوطالب .

مادر: فاطمه بنت اسد، نوه هاشم ، اوّلين زن هاشميّه اى كه با مرد هاشمى ابوطالب ازدواج كرد؛ و چون در پرورش حضرت رسول دخالت داشت ، حضرت او را به عنوان مادر خطاب ، مى نمود.

نسبت امام علىّ بن ابى طالب ، با سى واسطه همانند رسول گرامى اسلام ، به حضرت آدم صلوات اللّه عليهم ، مى رسد.

نقش انگشتر: حضرت داراى چهار انگشتر بوده است ، كه بر هر كدام نقش مخصوصى حكّ شده بود.

دربان آن حضرت را سلمان فارسى و قنبر نام برده اند.

اوّلين كسى كه به نبوّت حضرت رسول صلاى اللّه عليه و آلهّيمان آورد، علىّ عليه السلام بود، كه در سنّ هفت سالگى با آن حضرت نماز جماعت خواند.

/ 39