لطفا منتظر باشید ...
3- توجّه امام زمان ـ عليه السّلام ـ به زائران امام رضا ـ عليه السّلام ـ
افسوس كه عمري پي اغيار دويديم از يار بمانديم و به مقصد نرسيديمسرمايه ز كف رفت و تجارت ننموديم جز حسرت و اندوه متاعي نخريديدمشاها ز فقيران درت روي مگردان! بر درگهت افتاده به صد گونه اميديم[1]حجة الاسلام و المسلمين شيخ مهدي حائري تهراني[2] در مصاحبه‌اي با واحد ارشاد و امور فرهنگي مسجد مقدس جمكران عنايتي كه از امام زمان ـ عليه السّلام ـ در سفر مشهد مقدس به ايشان و همراهانشان شده است را چنين نقل مي‌كند:28 اسفند ماه 1375 همراه بعضي از دوستان اهل علم و مدّاح تهراني و عدّه‌اي از مسؤولين كشور با هواپيما عازم مشهد مقدّس بوديم.وقتي هواپيما به فرودگاه مشهد رسيد، داشتيم براي پياده شدن آماده مي‌شديم كه گفتند هواپيما دچار نقص فني شده و نمي‌تواند در باند فرودگاه بنشيند. حدود يك ساعت هواپيما در آسمان مشهد سرگردان بود كه در نهايت مجبور شديم به تهران برگرديم. همه سرنشينان نگران بودند.خلبان و خدمة هواپيما علت را نمي‌گفتند، ولي وقتي يكي از مسؤولين به طور خصوصي از خلبان پرسيد، گفت كه هنگام فرود، چرخ‌هاي هواپيما باز نشد و هر چه سعي كردند، نتيجه‌اي نداد. همچنين گفت كه دستور داده‌اند تا آتش نشاني آماده باشد. چون احتمال سقوط و آتش گرفتن هواپيما مي‌رود.همين كه به نزديكي‌هاي فرودگاه تهران رسيديم، اعلام كردند: ما به هيچ وجه نتوانستيم چرخ‌هاي هواپيما را باز كنيم و امكان نشستن به صورت عادي وجود ندارد و بايد آمادة سقوط باشيم. اگر كسي دندان مصنوعي دارد، بيرون بياورد؛ همه كفش‌هايشان را درآورند و هر كس عينك دارد، بردارد.معلوم است كه انسان در چنين موقعيتي چه حالي پيدا مي‌كند. من هم مثل بقيّه منقلب شده بودم و در آخرين لحظات، عمّامه‌ام را برداشتم و گفتم: آقايان اگر آخرين لحظة زندگيمان است، بهتر است به امام زمان حجة بن الحسن ـ عليه السّلام ـ متوسّل شويم!همه منقلب بوديم. دستم را روي سرم گذاشتم و گفتم: همه بگوييد:«يا أبا صالح المهدي ادركني، يا أبا صالح المهدي أدركني ...»همه با حال توسلي كه داشتند با صداي بلند مي‌گفتند: «يا أبا صالح المهدي ادركني».مشغول ذكر و در حال توسّل بوديم كه ناگهان خلبان داد زد:
مژده، مژده، امام زمان ـ عليه السّلام ـ عنايت فرمود و چرخ‌ها باز شد!يك صدا صلوات فرستاديم. هواپيما به سلامت روي زمين نشست. مطمئن بوديم تنها معجزة امام زمان ـ عليه السّلام ـ بود كه ما را در آن لحظات آخر نجات داد و به زائرين جدّش امام رضا ـ عليه السّلام ـ توجّه فرمود.[3]حجة الاسلام و المسلمين سيّد محمّد باقر گلپايگاني، دو خاطره از زبان پدر بزرگوارشان، حضرت آية الله العظمي آقا سيّد محمّد رضا گلپايگاني ـ رحمة الله عليه ـ در رابطه با توجّه نمودن حضرت صاحب الزمان ـ عليه السّلام ـ به آية الله العظمي حاج شيخ عبدالكريم حائري، مؤسّس حوزه علميّه قم نقل كرده‌اند، كه در كرامت 9 و 10 به صورت مشروح تقديم خوانندگان خواهد شد:ــ گريه‌هاي امام زمان ـ عليه السّلام ـــ عليكم بالشيخ عبدالكريم
[1] . مسجد مقدس جمكران تجليگاه صاحب الزمان ـ عليه السّلام ـ، ص 171.[2] . معظم له در دي ماه 1379 وفات يافت.[3] . دفتر ثبت كرامات مسجد مقدس جمكران، شماره 97، مورخة ؟؟/؟؟/1376.
