دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 5

حركتشان به سوى بصره، به وى رسيد. ¹ چنين صَلاح ديد كه فرو
نشاندن اين فتنه، اولويت دارد. از اين رو، سرشناسان ياران خود را
فراخواند و از نظر آنان، آگاهى يافت. شيوه اين گفتگو و رأى ياران امام
و موضع قاطع او براى ريشه‏كنى سركشان ، ما را بر حقايقى واقف
مى‏سازد.

در اين گفتگو، عبد اللّه‏ بن عبّاس، محمّد بن ابى بكر، عمّار بن ياسر
و سهل بن حُنَيف، شركت داشتند. عبد اللّه‏ بن عبّاس پيشنهاد كرد كه
على عليه السلام اُمّ سلمه را نيز همراه خود سازد.

امام عليه السلام اين نظر را رد كرد و فرمود: «من صلاح نمى‏بينم امّ سلمه را
از منزلْ بيرون آورم، آن‏گونه كه طلحه و زبير، عايشه را بيرون آوردند».
²

چرا چنين كرد؟ زيرا او تنها به حق مى‏انديشيد، نه پيروزى به هر
طريقى كه باشد.

2129.تاريخ الطبرى ـ به نقل از محمّد و طلحه ـ : على عليه السلام
براى قيس بن سعد، عثمان بن حُنَيف و ابوموسى نامه نوشت كه مردم
را براى جنگ با شام، روانه سازند و خود به آماده‏سازى و فراهم آوردن
ابزار جنگ پرداخت. ايشان براى مردم مدينه سخنرانى كرد و آنان را به
برخاستن براى جنگ با تفرقه‏اندازان فرا خواند و فرمود: «... براى جنگ
با گروهى كه مى‏خواهند اتّحاد و همبستگى شما را به تفرقه كشانند، به
پا خيزيد. اميد است كه خداوند به واسطه شما، آنچه را ديگران تباه
كرده‏اند، سامان بخشد و شما بتوانيد آنچه را بر عهده‏تان است، به جاى
آوريد».

در اين ميان كه مردم در حال آماده شدن [براى نبرد با معاويه[
بودند، از اهل مكّه خبر ديگرى آمد كه آنان به مخالفت برخاسته‏اند. امام
على عليه السلام با شنيدن اين خبر، در ميان مردم ايستاد و فرمود: «... بدانيد كه
طلحه و زبير و اُمّ المؤمنين (عايشه)، بر

1 -  تاريخ
الطبرى: 4/455، الكامل فى التاريخ: 2/312 و 323.

2 - الجمل: 239.