مقدمه - اسرار نماز نسخه متنی

مقدمه

بسم الله الرحمن الرحيم

سپاس و ستايش كريمى را كه با كمال كبريا و عظمت و استغناء و عزت، در لطف و مرحمت و باب عطوفت و راءفت بر روى بندگان گشوده و اصناف خلائق را از شريف و وضيع و خاص و عام، رخصت مكالمه و مخاطبه و مناجات وعرض حاجات، ارزانى فرموده تا هركه رازى دارد، با وى روى بروى تواند گفت و هر كه نيازى آرد در حضرت او، عرض تواند، نمود.

نه بر درش دربانى برگماشته كه به كمك رشوه به او متوسل بايد بود و نه پاسبانى باز داشته كه به دست آويز پيشكش به وى توسل بايد نمود، نه مانعى و نه رادعى، و نه ترس از چوبكى محافظ و مدافعى:

همه كس را در همه جا و همه وقت، به جناب او راه است و از ظاهر و باطن همه كس، در همه حال آگاه، دولت ابدى و سلطنت سرمدى، او را رواست و بس. تعالى شاءنه و تقدس اسمائه.

از غايت راءفت و نهايت رحمت و فرط كرم و كرامتى كه با بندگان دارد، آنان را هر شبانه روز در پنج وقت پنج نوبت به نماز امر فرموده تا تكرار ذكر و تجديد عهد در ساعات متقاربه، وسيله تقرب بندگان گردد به آن جناب و سبب بارور شدن حب حب، در دل ايشان شود نسبت به رب الارباب و ساعتى همه به خضوع و خشوع، روى نياز بر استان خداى بنده نواز كار ساز نهند، و راز دل بر حضرت علام الغيوب عرضه دهند غم خود با لطف او گويند و دواى درد خويش از كرم او جويند تا او جل جلاله از روى تفضل و تعطف، ناتمامى هركس را به قدر استعدادش، تمام نمايد و شكستگيش را درستى انعام فرمايد:

ستايش او را سزاست، نيايش او را رواست كه كرده خود، هدايتمان به سپاس آورى.

وصلى الله على خير خلقه محمد و اله و سلم.

اما بعد چنين گويد

نماز بهترين طاعات و فاضلترين عبادات است، چنانكه در حديث نبوى وارد شده است كه: نماز ستون دين است هرگاه مقبول شد همه عبادات مقبول است و اگر مردود گشت، همه عبادات مردود است و چون مقصد اصلى از نياز ياد حق تعالى است و تجددى عهد با او و ثناى و از روى مسكنت و خشوع و سؤال مهمات از او به ابتهال و خضوع پس هر آينه بنده را ناچار است از حاضر ساختن دل در آن، و فهميدن آنچه مىگويد به زبان...

نيز در حديث نبوى است كه: نيست هر بنده اى را از نماز او اثرى و ثمرى، مگر آنچه، كه فهميده است از آن و دل با خود داشته در آن و به روايت صحيح از حضرت امام محمد باقر - عليه السلام - منقول است كه: همانا بنده را بالا برده شود از نمازش همه آن و نيمه آن، سه يك آن و چهار يك آن يا اندك آن؛ و بالا برده نشود از نمازش مگر آنچه را كه روى دل بر آن داشته است.

در حديث ديگر وارد شده است كه: هر كه نماز گزارد و در آن، با نفس خود سخنى نگويد از امور، دنيا، يعنى: جز به امر نماز نينديشد واز علائق دنيوى در خاطر نگذراند، چون از آن نماز فارغ گردد، ميانه او و حق تعالى گناهى نماند، مگر آنكه آمرزيده شود.

و چون اذكار نماز به زبان عربى است و بسيارى از ابناء عجم بلكه عرب هم، از درك مفاهيم آن عاجزند، بخاطر اين ضعيف محسن بن مرتضى كاشانى رسيد كه آن را به زبان فارسى ترجمه نمايد و بعضى آداب و فوائد نيز بر آن بيفزايد شايد كه جمعى از مؤمنان از آن بهره مند گردند وا ين فقير بى بضاعت را در اوقات حضور دل به دعاى خير ياد كنند.

پس ساعتى چند از اوقات را صرف اين مهم نمود و اين هشت در را به روى طالبان گشود و به ترجمة الصلوة موسوم نمود و بالله التوفيق.

محسن فيض كاشانى