دیوان شمس نسخه متنی

1221. اگر گم گردد اين بي دل از آن دلدار جوييدش
1222. چه دارد در دل آن خواجه كه مي تابد ز رخسارش
1223. قرين مه دو مريخند و آن دو چشمت اى دلكش
1224. پريشان باد پيوسته دل از زلف پريشانش
1225. رياضت نيست پيش ما همه لطفست و بخشايش
1226. آن يار ترش رو را اين سوى كشانيدش
1227. رويش خوش و مويش خوش وان طره جعدينش
1228. اى يوسف مه رويان اى جاه و جمالت خوش
1229. زلفى كه به جان ارزد هر تار بشوريدش
1230. جانم به چه آرامد اى يار به آميزش
1231. وقتت خوش وقتت خوش حلوايى و شكركش
1232. هنگام صبوح آمد اى مرغ سحرخوانش
1233. درون ظلمتى مي جو صفاتش
1234. قضا آمد شنو طبل نفيرش
1235. نگارى را كه مي جويم به جانش
1236. برفتم دى به پيشش سخت پرجوش
1237. شنو پندى ز من اى يار خوش كيش
1238. امروز خوش است دل كه تو دوش
1239. اى خواجه تو عاقلانه مي باش
1240. آن مطرب ما خوشست و چنگش