واجبات و محرمات در شرع اسلام نسخه متنی

333 - حرام است راندن يتيم و مسكين از در، با خشونت و ايذا

334 - حرام است لعن كردن بر مومن زنده يا مرده با اختلاف در مساله

335 - حرام است سرزنش كردن مومن به جهت مصيبت يا داشتن عيب و نقص بدنى و مرض و غيره

336 - حرام است ظلم و ستم، بر هر انسان و بلكه هر حيوان بى آزار، ولى زدن و كشتن حيوانات موذى مانعى ندارد و گاهى واجب است.

337 - حرام است قتل نفس، يعنى كشتن هر مسلمانى كه خونش محترم است و ريختنش تجويز نشده است، و نيز كشتن هر كافر محقون الدم، مانند ذمى ها، معاهدها و امان داده شده ها، يعنى كسانى كه در شرع اسلام به آنها مصونيت موقت يا پناهندگى داده شده است.

338 - حرام است نگاه كردن به داخل خانه و مسكن مردم، از بالا يا از سوراخ در و ديوار، بدون رضايت آنان

339 - حرام است تجسس از عقايد قلبى و اسرار داخلى مومن به منظور ايذا و رسوا كردن او.

340 - حرام است غيبت كردن از مومن غير متظاهر به فسق، يعنى عيوب و نقايص او را آشكار كردن در صورت عدم رضايت او چه گفتار باشد، يا نوشتار، يا كردار يا طريق ديگر

341 - حرام است نميمه، يعنى سخن چينى و فتنه انگيزى ميان دو نفر يا بيشتر، كه منجر به بروز عداوت ميان آنها يا مفاسد سرى ديگر شود.

342 - حرام است نجوى به گناه، يعنى تبادل مطلب سرى درباره اضرار يا مسخره و استهزاى مؤمن يا راجع به معاصى ديگر؛ خواه به واسطه تكلم و صحبت در جاى خلوت باشد يا در حضور به نحو تكلم زيرگوشى، يا اشاره با الفاظ، يا اشاره به چشم و ابرو و امثال آنها.

343 - حرام است اشاعه فحشأ، يعنى رواج دادن گناهان و كارهاى زشت در ميان مؤمنين، خواه خود گناه را رواج دهد، و يا نسبت آن را به شخص بى گناهى شايع كند.