365 - واجب مؤكد است تصدى مقام ولايت و به عهده گرفتن رهبرى امت، بر واجدين شرايط اين منصب در زمان غيبت ولى عصر ارواحنا فداه. چنانچه واجد شرايط يك نفر باشد، تصدى اين مقام بر او واجب عينى؛ و اگر متعدد باشد واجب كفايى است.366 - واجب است بر اهل عقد و حل، يعنى متخصصان علوم اسلامى كه خبره شناخت فقيه و مجتهد و ولى امر مىباشند، در صورت منحصر به فرد بود واجد شرايط ولايت، او را تعيين كنند و در فرض متعدد بودنش، راجح تر و را از ميان آنها انتخاب نمايند و به مردم معرفى كنند، چنانچه بر مردم واجب است مورد تعيين آنها را بپذيرند.367 - واجب است اطاعت از اوامر و فرمان هاى مولوى و ولايى ولى امر مسلمين، خواه معصوم باشد مانند پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله و ائمه هدى عليهم السلام و خواه منصوب از طرف آنها به نصب خاص مانند سلمان و مالك اشتر در زمان حضرت امير عليه السلام، و خواه منصوب به نصب عام مانند فقهاى واجد شرايط ولايت امر در زمان غيبت كبرى و خواه فرمان از قبيل جعل منصب و امر به قبول آن باشد، نظير نصب ارتشيان، نصب قضات، ائمه جمعه، و ساير مناصب يا فرمان هاى ديگر، نظير دستور جنگ، صلح، حبس، عفو و غيره (فرمان ولايى و ارشادى در مقدمه كتاب ذكر شده).368 - واجب است بر كسانى كه از مجتهدى غير از ولى امر تقليد مىكنند، در مقام تعارض فتواى مرجع تقليد با حكم مولوى ولى امر، اطاعت و تبعيت از حكم ولى امر كنند كه در اين صورت، فتوا از اعتبار ساقط است.369 - حرام است بر كسى كه از نظر اسلام صلاحيت ندارد، متصدى مقام ولايت و حكومت شرعى بر مردم بشود.370 - واجب است بر ولى امر مسلمين پذيرفتن بيعت از مردم بدين معنى اگر عده اى از مسلمين، مرد يا زن، بخواهد با وى بيعت كنند و معاهده نمايند كه توحيدشان را آلوده به شرت نكنند، يا محرمات شرع را ترك و واجبات آن را انجام دهند، بر ولى امر واجب مىشود بپذيرد و بيعت كند و براى آنها طلب مغفرت نمايد. و اين بيعت، شرط قبولى اسلام و ايمان آنها نيست، بلكه تاكيد بر تقويت عقايد و تحكيم التزام به فروع است.371 - واجب است جهاد دفاعى، يعنى اگر دشمن بر باد اسلامى حمله كند و خوف و ترس بر اصل و ريشه اسلام، و لو در منطقه اى خاص، يا خوف از تصرف بلاد مسلمين باشد، در چنين اوقاتى بر هر مسلمانى كه بتواند، واجب است به دفاع برخيزد و از دين و كيان امت و تماميت ارضى خود دفاع كند و در اين راه، از بذل مال و جان مصايقه نكند و در اين جهاد، اذن احدى شرط نيست، چنانچه فرقى ميان مرد و زن نيست.372 - حرام است فرار از جبهه جنگ ابتدايى يا دفاعى، مگر براى يافتن جاى بهتر و يا ملحق شدن به ساير رزمندگان.