واجبات و محرمات در شرع اسلام نسخه متنی

344 - حرام است بابتدأ به سلام، جواب سلام، دعا، طلب مغفرت براى كفار و خاصه مشركان، بدون عذر شرعى و بدون حاجت و ضرورت، و همچنين ستمگرانى كه تقوبتشان به ضرر اسلام و مسلمين است، با اختلاف در مساله.

345 - حرام است پناه دادن به قاتل، محارب و جانى، به قصد جلوگيرى از اجراى حدود الهى درباره آنها و نيز انجام اين كارها در لباس قانون.

346 - حرام است مودت باطنى و دوستى قلبى با كفار، به مانند مودت با ارحام و دوستان مؤمن، و نيز دوستى عملى با آنها؛ و از اين قبيل است ايجاد روابط حسنه فرهنگى، سياسى، نظامى و اقتصادى با دولت هاى كفر و شركت هاى كفر و شرك كه طبعا سبب ضعف، يا به خطر افتادن دولت اسلامى و يا انحراف در عقايد و اعمال مسلمين مىشود، مگر در موارد تقيه و يا اقتضاى مصالح ملزمه، با ايمنى از مفاسد يا غلبه مصالح بر مفاسد.

347 - حرام است مدح و تعريف باطل از شخص غير مستحق، و نيز تعريف شخص مستحق به بيش از استحقاق.

348 - حرام است منت نهادن به گردن كسى بعد از احسان و نيكى، با اختلاف در مساله.

249 - حرام است فريب كارى و دغل بازى با مردم به وسيله خوردن مال يا كشيدن كار بى مزد از آنان.

350 - حرام است خيانت در مشورت، يعنى عمدا به مشورت كننده راه خطا نشان دادن.

351 - حرام است خذلان مؤمن مظلوم، يعنى يارى نكردن او با وجود قدرت شخص و درخواست مظلوم.

352 - حرام است نفاق قولى كه گاهى كفرآور است و گاهى فسق آور. نفاق يعنى اظهار اسلام يا ايمان يا اظهار محبت و مودت يا امورى ديگر، در صورتى كه باطن او بر خلاف آن است.

353 - حرام است احتكار يعنى جمع آورى و نگهدارى طعام و ساير لوازم زندگى مردم، به قصد گران فروشى، با وجود نياز مبرم مردم.

354 - حرام است ترك حقوق همسايه كه سبب ايذأ و آزار او شود، بدون غذر شرعى.