چهارده قرن با غدیر نسخه متنی

بيعت عمومى

پس از اتمام خطابه ى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، دو خيمه برپا شد كه در يكى خود آنحضرت و در ديگرى اميرالمؤمنين عليه السلام جلوس فرمودند. مردم دسته دسته وارد خيمه ى حضرت مى شدند و پس از بيعت و تبريك، در خيمه ى اميرالمؤمنين عليه السلام حضور مى يافتند و با آنحضرت بيعت مى كردند و تبريك مى گفتند.

زنان نيز، با قرار دادن ظرف آبى كه پرده اى در وسط آن بود بيعت مى نمودند. به اين صورت كه اميرالمؤمنين عليه السلام دست مبارك را در يك سوى پرده و زنان در سوى ديگر دست خود را در آب قرار مى دادند.

وقايع سه روزه غدير

در طول سه روز توقف در غدير، پس از ايراد خطابه چند جريان به عنوان تأكيد و به نشانه ى اهميت غدير به وقوع پيوست كه شرح آن چنين است:

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در اين مراسم، عمامه ى خود را- كه 'سحاب' نام داشت- به عنوان افتخار بر سر اميرالمؤمنين عليه السلام قرار دادند.

حسّان بن ثابت از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله درخواست كرد تا در مورد غدير شعرى بگويد، و با اجازه ى حضرت اولين شعر غدير را سرود.

جبرئيل به صورت انسانى ظاهر شد و خطاب به مردم فرمود: 'پيامبر براى على بن ابى طالب عهد و پيمانى گرفت كه جز كافر به خدا و رسولش آن را بر هم نمى زند'.

مردى از منافقين گفت: 'خدايا اگر آنچه محمد مى گويد از طرف توست سنگى از آسمان بر ما ببار يا عذاب دردناكى بر ما بفرست'. در همين لحظه سنگى از آسمان بر سر او فرود آمد و او را هلاك كرد، و تأييد الهى را بر همگان روشن كرد.

پس از سه روز مراسم پرشور غدير پايان يافت، و آن روزها به عنوان 'ايّام الولاية' در صفحات تاريخ نقش بست. مردم پس از وداع با پيامبرشان و معرفتِ كامل به جانشينان آنحضرت تا روز قيامت، راهى شهر و ديار خود شدند. خبرِ واقعه ى غدير در شهرها منتشر شد و به سرعت شايع گرديد و خداوند بدينگونه حجتش را بر همه ى مردم تمام كرد.