چهارده قرن با غدیر نسخه متنی

غدير و سقيفه

در حاليكه غدير بيابان وسيع و مستعدى براى سخنرانى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بود، آغازى براى جنگ سقيفه با غدير نيز شد. سرلشكران سقيفه در حاليكه مقابل منبر غدير نشسته بودند غدير و غديريان را تهديد مى كردند، و به وفادارانشان هشدار و آماده باش مى دادند، و به صاحب غدير ناسزا مى گفتند.

تشكيل لشكر سقيفه

بنيانگذاران سقيفه مقارن ماجراى غدير، پيمان نامه ى نظامى، سياسى، اجتماعى و اقتصادى امضا كردند و به نظام دادن لشكر خود پرداختند.

آنها چنان در اين كار سرعت عمل بخرج دادند كه در يك چشم بر هم زدن هفتاد روزه، با لشكر عظيمى بر در خانه ى صاحب غدير ريختند و آن را به آتش كشيدند، و با ضرب و شتم وارد خانه شدند، و پيشگامان دفاع از غدير يعنى فاطمه و محسن عليهماالسلام را به شهادت رساندند. آنگاه طناب برگردن صاحب غدير افكندند؛ و با اين قتل عامِ
غديريان، به خيال خام خود فاتحه ى غدير را خواندند!!

مقاومت غدير در برابر سقيفه

اهل سقيفه غافل از اين بودند كه خداوند تعالى حافظ غدير و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مبلغ غدير و امامان عليهم السلام صاحب غديرند و در اين جنگ پيروزند.

در اولين درگيرى بر سر غدير يعنى غوغاى سقيفه، كه در واقع ميدان جنگ تن به تن و نابرابر بين غديريان و اهل سقيفه بود؛ با آنكه غديريان مغلوب شدند ولى با حضور صاحب غدير توانستند حقايق را بازگو كنند و حجت را براى نسلهاى آينده تمام كنند. صف غديريان كه در ابتدا سه نفر بودند، كم كم در اثر همين حسن تدبير به هفت نفر و همچنان تا عدد ميليونى و ميلياردى رسيدند.

غدير در جمل و صفين و نهروان

اگر همان سقيفه ى روز اول بود هرگز روزى پيش نمى آمد كه اميرالمؤمنين عليه السلام را پس از 25 سال مردم به التماس براى خلافت فراخوانند. اين اثر كارهايى بود كه در روزهاى سقيفه از طرف غديريان انجاميد.

همين روزها بود كه به صف آرايى هاى جمل و صفين و نهروان انجاميد. اگر چه در سقيفه نوبت به صف آرايى نرسيد و غديريان فوراً مغلوب شدند و حتى چهل نفر غديرى پيدا نشد، ولى در جنگهاى سه گانه ى اميرالمؤمنين عليه السلام شمشيرهاى بسيارى- با درجات اعتقادى متفاوت- در ركاب حضرت بودند كه فقط پنج هزار نفر شرطة الخميس يعنى فدائيان غدير بودند كه معناى مولى و صاحب اختيارى اميرالمؤمنين و اطاعت مطلق خود از مقام ولايت مطلقه را در آنجا به نمايش گذاشتند.

چهره هاى سقيفه در برابر غدير

اهل سقيفه كه روز اول يك چهره بيشتر نداشتند اينك به سه چهره ى شاخص و

صدها چهره رنگ يافته كه تحت همان سه چهره خلاصه مى شدند به جنگ غديريان آمدند. اينان كه در روز اول باطن خود را كتمان مى كردند و فقط پشت سر غاصبين به نفع آنان شعار مى دادند، اكنون جهت گيرى هم نموده و نشان دادند كه براى چه به نفع اصحاب سقيفه شعار مى دادند.

گروهى بودند كه پيشانى ها از عبادت پينه بسته و ظاهر زاهدانه اى داشتند ولى با اين همه در مقابل على عليه السلام بودند. گروهى اشخاص رياست طلب بودند كه در مقابل على عليه السلام قرار گرفته بودند. گروهى مال پرست بودند و به جنگ على عليه السلام آمده بودند. گروهى عياش بودند و در برابر اميرالمؤمنين عليه السلام قرار گرفته بودند. گروهى اظهار محبت شديد نسبت به اسلام و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مى كردند و با اينهمه در مقابل صاحب غدير ايستاده بودند!! گروهى بغض و عناد خود را نسبت به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله كتمان نمى كردند. عده اى مبانى تازه كه صراحت در ضديت با قرآن و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله داشت مطرح مى كردند و در عين حال خود را وفادار به اسلام مى دانستند و از همان ديدگاه به جنگ اميرالمؤمنين عليه السلام آمده بودند!!