دولت اسلامی، دولتی جهانی نسخه متنی

تصور ياد شده با نظريه سياسى درست نيز منافات دارد براى اين كه هم ياريِ مسلمانان اصلى متقابل و دوسويه است; يعنى از يك سو بر دولت اسلامى است كه مسلمانان را يارى كند و از سوى ديگر بر مسلمانان واجب است كه به دولت اسلامى يارى رسانند, پس به سبب چنين اصلى (هم يارى متقابل) مسلمانان به يك قدرت دولتيِ بزرگ تبديل مى شوند و دولت اسلامى اقتدارى عظيم مى يابد.

به طورى كه در گذشته اى نزديك شاهد بوديم احزاب كمونيستى در جهان از اتحاد شورى سابق دومين ابرقدرت جهان را ساخته بودند, اما ديديم كه قدرت مسلمانان براقتدار اين احزاب غالب و فايق آمد. همين قدرت مى تواند دولت اسلامى را به قدرت اول در جهان تبديل كند, به شرط آن كه خاستگاهش اسلام باشد نه انگيزه هاى مادى و اغراض منفعت طلبانه يا برترى جويى هاى قومى.

اما مشكل خارجى عبارت است از : تعارض با حقوق بين المللى كه اين برنامه و سياست را نوعى دخالت در امور كشورهاى ديگر تلقّى مى كند. اما توجه به اين نكته لازم است كه جامعه بين المللى موجود تابع معيار قدرت و ضعف است بيش از آن كه تابع حقوق بين الملل باشد, به طورى كه يك دولت قدرت مند مى تواند سياست خود را, هر چه باشد, بر آن تحميل كند, حال آن كه دولت ضعيف حتى به آن چه كه حقوق بين الملل هم براى او به ارمغان آورده نمى تواند دست پيدا كند. مهم ترين و روشن ترين دليل بر اين ادّعا رفتار خصمانه اسرائيل و امريكا است كه همواره قالب ها و معيارهاى حقوق بين الملل را درهم پيچيده اند.

پس دولت اسلامى هم مى تواند با كسب اقتدار برخاسته از عقيده و ارزش ها و اخلاقيات, و برخوردارى از حمايت مسلمانان و مستضعفان اين مشكل را از سر راه خود بردارد.