مطلبي كه ميخواهم در اين مقاله مطرح كنم، مسأله «قرباني در مِني» است و اين مسألهاي است از مسائل بسيار كه در سال هاي اخير ـ با ملاحظه تحوّلات عظيم در حيات بشري و كشورهاي مسلمان و از آن جمله عربستان، در موسم حج ـ همواره مورد سؤال و جواب و اظهار نظرهاي گوناگون بوده و هست.سرزمين مِني محدودهاي است مشخّص و با مناسك و اعمالي معيّن و در روزهاي معلوم، كه از روزگاران كهن، محل انجام عبادت هاي ويژهاي بوده است كه در آئين اسلام بشكل كاملتري در آمده است.كشورهاي ثروتمند اسلامي از جمله خود عربستان، با وجود ثروت خدادادي فراوان، جز در موارد ناچيز، كار چشمگيري كه متناسب با روند پيشرفت و مدنيّت معاصر باشد، انجام ندادهاند و آنچه اخيراً انجام شده در مقايسه با آن همه اسراف كاري و كاخسازي و رفاهطلبيهاي افراطي ملوك و شاهان اسلام پناه بسيار ناچيز است كه اين درد دل جايي ديگر و فرصت و مجالي متناسب ميخواهد.البته اشاره به اين نكته ضروري است كه مِني در محدوده فعلياش، گنجايش حاجيان و زائران خانه خدا را دارد و خدماتي نيز به حجاج ارائه ميشود، ليكن ميبايست: اولاً: تنگنظري و قشريگري برخي باصطلاح، علماي وهّابي كه به بهانه «جلوگيري از بدعت»!، جلوي اقدامات اصلاحي را ميگيرند و مانع از انجام كارهاي بنيادي و اساسي ميشوند، از بين برود. ثانياً ملّتها و دولتهاي مسلمان به اتّحاد و اتّفاق بيشتري بيانديشند و به توطئههاي استكبار جهاني و خصومتهاي جهانخواران صهيونيست و صليبي، توجّه كنند و در اداره امور حجّ، تشريك مساعي بيشتري بنمايند و بدانند كه جهان اسلام، واحد به هم پيوسته است، بويژه اماكن مقدّسي چون مكّه، مدينه و قدس كه از آنِ همه مسلمانان عالم است. بنابراين همه كشورهاي مسلمان بايد در اداره كردن آنها شريك و سهيم باشند و بايد در برنامهريزيهاي مربوط به حج و اماكن و مشاعر مقدّس، مشاوره و رايزني به عمل آيد و لازم است براي رسيدن به اين مقصد، سمينارهاو نشستهاي مفيد و ثمربخش، همه ساله قبل و بعد از حج برگزار شود و تصميمات اتّخاذ شده به اجرا درآيد.
لطفا منتظر باشید ...
