كشتن قربانيها در مني از مسائل بغرنج و از موضوعات سؤال برانگيز در سال هاي اخير است و چنانكه خاطرنشان شد، راه حلي معقول و اسلامي ميطلبد.در زمان هاي دور و حتي در عصر رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ نياز به گوشت قربـانيها در حدّي بـوده كه همه آنها به مصـرف محتاجـان ميرسيده است. حتي رسـول اكرم ـ ص ـ در سفر حج، به نيابت هر يك از همسرانش يك رأس گاو و خودش شصت و شش شتر و علي عليهالسّلام ـ سي و چهار شتر، قرباني كردند.1 و بدون ترديد همه آن گوشتها مورد استفاده قرار گرفته و شايد يك كيلو هم ضايع نمي شده، ليكن اين نكته نيز قابل توجه است كه با بودن وسايل و ابزاري مثل يخچال و امثال آن، چگونه آن همه گوشت به مصرف ميرسيده و از نظر بهداشتي قابل استفاده بوده است؟ به هر حال از زماني كه وسايل سفر، ماشيني شده و نقل و انتقال مسافر سهل و آسان گرديده است، اولاً: تعداد حاجيان رو به فزوني نهاده و ثانياً: زندگي از نظر بهداشتي بهتر شده و به امور صحّت و سلامت، عنايت بيشتري ميشود و ثالثاً: مسلمانان طبق حكم شرعي در فريضه حج، قرباني ميكشند، ليكن آن همه قرباني جز بسيار اندك، به مصرف خوراك و طعام نميرسند، بلكه روي هم انباشته ميشوند و بعد با بولدزرها زير خاك دفن ميگردند.در حالي كه اين كار، اولاً: اسراف و تبذير مال است، ثانياً: در نقاط مختلفِ جهان اسلام بلكه عالم بشريّت، جمعيّتي هستند كه با فقر و گرسنگي دست به گريبانند و شايد به كيلويي از آن گوشتها نياز مبرم داشته باشند. مسأله اين است كه آيا راه حلّي وجود دارد كه قربانيها را از وضع فعلي بيرون آورده و اين حكم شرعي و عبادت اسلامي، بصورت مطلوبتر برگزار شود و از آن همه قربانيها حداكثر استفاده به عمل آيد؟ ما اين مسأله را از دو ديدگاه قابل مطالعه ميدانيم:1 ـ حكومت عربستان با شركت و كمك ديگر كشورهاي مسلمان با امكانات و ثروتهاي عظيمي كه دارند از تكنيك و صنعت بهره بگيرند و در زمين هاي اطراف مني و در كنار كشتارگاهها سردخانههاي عظيم بسازند تا پس از آن كه حاجيان در روز دهم ذيالحجة و در روز عيد قربان قرباني خود را در مني كشتند. آنها بطور اتوماتيك و با وسايل برقي به سردخانههاي حاشيه مني منتقل شوند و قبلاً در سالنهاي مجهّز، توسط افراد متخصّص ـ كه ممكن است از ميان خود حاجيهاي كشورهاي مختلف انتخاب شوند ـ پاك، تفكيك و تجزيه گردند و به صورت بهداشتي براي استفاده فقرا و مساكين جهان، نگهداري شوند و سپس ميان آنان توزيع گردد.2 ـ در وضعيّت فعلي كه آخوندهاي درباري و برخي علماي وهّابي تحت عنوان «سلفيگري» و به بهانه «مبارزه با بدعت و نوآوري»! مانع از ايجاد تأسيسات در مني و اطراف آن ميشوند و رهبران و ملوك و امراي مسلمان با وجود ثروت عظيم خدادادي به فكر حل اين مشكلات نيستند، چه راه حلّي ميتوان ارائه داد؟ به نظر نگارنده براي پيدا كردن پاسخ علمي و مستند، لازم است نگاهي به سير تاريخي مسأله انداخته و در مضامين آيات قرآني و احاديث نبوي و روايات و اولياي معصوم، دقّت كافي بكنيم.
لطفا منتظر باشید ...
