باورها و پرسش ها نسخه متنی

اين ويژگىها در هيچ كلام بشرى يافت نمىشود. به اين دليل به اعتقاد جميع فِرَِ مسلمين قرآن با همين الفاظ و عبارات بر حضرت نازل شده و اينگونه نبوده است كه حضرت مطالب و مفاهيمى را ادراك و بعد به زبان و با عبارات خود آن مطالب را بيان كرده باشند. البته ما معارفى از اين دست هم داريم، يعنى ما مطالبى داريم كه حضرت مطلب را دريافته و بعد به عبارت خود آن را بيان كردهاند. از اينگونه مطالب به احاديث قدسى تعبير مىشود. تفاوت احاديث قدسى با آيات قرآن در اين است كه مفاد احاديث قدسى وحيانى است اما الفاظ و عبارات از آنِ خود حضرت است; در حالى كه قرآن الفاظ و عبارات و تركيباتش همه و همه وحيانى است. حتى جمع اين آيات و پيدايش اين سورهها و چينش اين سورهها هم وحيانى است.(1) به همين دليل علماى شيعه و سنى همه گفتهاند: احاديث قدسى از قبيل قرآن و داخل در قرآن نيست; چراكه قرآن الفاظش هم مانند معانى، وحيانى است. همان گونه كه گفتيم دليل اصلى اين نكته، اعجاز لفظى قرآن است. افزون بر آنچه در گذشته در مورد اعجاز لفظى قرآن بيان گشته، امروزه اين مطلب در پرتو امكانات موجود به اشكال جديدترى تبيين مىشود. به عنوان مثال: امكانات نرمافزارى جديد، امكان طرح بحثى را تحت عنوان «اعجاز عددى در قرآن» فراهم آورده كه اين اعجاز روى الفاظ قرآن است و براساس آن نرمافزارى نيز به نام «نرمافزار قدر» تهيه شده است. به هر حال اعجاز لفظى قرآن چه به بيانى كه در گذشته توسط عالمان پيشين تبيين شده و چه به شيوههايى كه امروز در پرتو برخى امكانات تكنولوژيك مطرح مىشود، بيانگر اين واقعيت است كه اين الفاظ بشرى نيست، اين الفاظ از آن حضرت نيست. به همين دليل بين اين الفاظ و روايات حضرت، حتى روايات قدسى تفاوت وجود دارد. آن اعجازى كه در اين الفاظ هست در آن روايات از حيث لفظى نيست اگر معنا، معنايى وحيانى است. در كنار قرآن، سنت را داريم. با وجود اين كه سنت نيز منبع است، اما اين

1 . بحث مفصل در اين زمينه مجال ديگرى مىطلبد.(ر.ك: مهدى هادوى تهرانى، مبانى كلامى اجتهاد، صص.)