مناهج المعارف نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
را هدر ميدانند ، ونهب اموال ، وسبي زنان و اطفال ايشانرا حلال ، بلکه از بهترين عبادتها ، و فاضلترين طاعتها ميشمارند . و مقرر است که دشمن بر سه قسم است ، يکي دشمن ، و ديگر دوست دشمن ، و ديگر دشمن دوست ، وي اين هر سه معني در هر يک ازايشان بر نهج کمال حاصل است . بلکه از اکابر و اعيان ايشان منقول است، که محبت حضرت امير المومنين عليه السلام رامنافي دين خود ميدانسته ، ومبغضت و دشمني آن سرور اهل ايمان را شرط اسلام و ايمان خود مي پنداشته اند . همچنانکه منقولست که قاضي ابن خلکان در تاريخ مشهور خود در طي ذکر علي بن جهم قرشي ناصبي صريحا گفته است که : محبت علي بن ابيطالب با تسنن جمع نميشود ، و از احمد حنبل که راوي اين دو حديث آخر ، و يکي ازائمه اربعه ايشانست مشهور است که ميگفته که : (( الرجل لا يکون مومنا حتي يبغض عليا قليلا )) يعني هيچکسي مومن نميتواند بود تا آنکه دشمن دارد علي را اندکي ، و از علماء ماوراء النهر و شام و سنيان آن ديار بالتمام نيز منقول است که : بغض آنحضرت را شرط ايمان و اسلام ميدانسته و ميدانند ، با وجود اين احاديث که خود روايت و حکم بصحت آنها کرده اند ، و امثال اين احاديث و صريحتر از اينها که همه را ايشان در صحاح و کتب معتبره خود ذکر کرده اند ، وهر يک از آنها براي يافتن راه حق و نجات نوريست ساطع ، و هر کدام از آنها در نص بودن در امامت برهانيست قاطع ، زياده است ازحد شمار ، و افزونتر از عدد گلهاي بهار . _ فاعتبرو ايا اولي الابصار ، و احترزو اعما يورث سخط القهار ، و يوجب عذاب النار _ .