چون مذکور شد که در مجتهد عدالت معتبر است ، و همچنين در کساني که واسطه نقل ازو باشند ، تا اعتماد بر گفته او و ايشان توان نمود ، پس مناسبست تحقيق آن بقدري که مناسب اينمقام تواند بود . پس بايد دانست که : عدالت بنا بر قول اشهر اقوي آنستکه صاحب آن مرتکب گناه کبيره نشود ، و بر گناه صغيره اصرار نکند . و بعضي گفته اند که عبارت از ملکه ايست _ يعني حالت راسخه ايست در نفس _ که باعث بر ملازمت تقي و پيهيز _ کاري بوده باشد ، وتقوي عبارتست از اجتناب از کبائر ، و عدم اصرار بر صغائر . پس عدالت درنزدايشان آنستکه صاحب آنرا ملکه حاصل باشد که مرتکب گناه کبيره نشود ، و بر گناه صغيره اصرار نکند . و گناه کبيره هر گناهيست که در کتاب خدا و عيد بعذاب آتش جهنم بر آن شده باشد ، مانند عقوق والدين ، و قتل نفس بغير حق ، و خوردن مال يتيم از روي ظلم ، و خوردن ربا ، و اتيان بزنا ، و قذف کردن ودشنام دادن بزنان عفيفه ، وشرب خمر ، و امثال آنها ، و در عدد آنها خلاف واختلاف بسيار است ، و اقوال ديگر نيز در آن هست و قدري از آنها بعد ازين مذکور خواهد شد_ انشاء الله العزيز_ . و مراد باصرار بر صغيره مداومت کردن بر آن ، و بسيار بعمل آوردن آنست ، بحيثيتي که اغلب اوقات که باعثي رو دهد مرتکب فعل حرام شود ، خواه از يک نوع بوده باشد ، و خواه از انواع متعدده ، و بنهجي که مشعر باشد بر بي اعتنائي او بشرع و دين ، و در ما بين آنها ندامت و پشيماني ازو ظاهر نشود . و بعضي گفته اند که مراد مداومت بر يکنوع است ، و بعضي اصرار را بر دو قسم کرده اند فعلي و حکمي ، و گفته اند که صرار فعلي عبارتست از مداومت بر نوع واحد از صغائر بي توبه ، يا بسيار بعمل آوردن جنس صغيره ، و اصرار حکمي عبارتست از عزم داشتن بر فعل آن صغيره بعد از فارغ شدن
لطفا منتظر باشید ...
