( خاتمه )

در بيان آنچه مکلف را از اسلام يا از ايمان
بدر ميبرد و داخل کفر و آنچه جاري مجراي آنست ميکند

بدانکه خلافي نيست در ميانه علماء عامه و خاصه درآنکه هر کس منکر يکي از ضروريات دين اسلام بوده باشد در دنيا در حکم کفار است و در آخرت هميشه مخلد در نار خواهد بود .

و ضروري دين امري راميگويند که ظهور و وضوح آن در آن دين بمرتبه رسيده باشد که هر که در آن دين داخل بوده باشد آنرا داند ، مگر کسي که تازه در آن دين درآمده باشد ، يا در بلاد بعيده از بلاد اسلام نشو و نما کرده باشد ، که هنوز ثبوت آن در آن دين باو نرسيده باشد .

و بايد دانست نيز که : بعضي امور ميباشد که نزد شيعه اماميه ضروريست ، و نزد سائر فرق اسلام ضروري نيست ، و آنها را ضروريات ايمان ميگويند ، و هر که انکار يکي از آنها کند از ايمان بدر ميرود ، و داخل در زمره شيعه اماميه نخواهد بود ، ليکن از اسلام بيرون نميرود ، و در دنيا در حکم کفار نيست . و سابقا دانسته شد که قبول شدن اعمال ، و نجات يافتن از جهنم ، و داخل شدن در درجات عاليه بهشت موقوفست بر حصول ايمان .

پس هر که انکار از ضروريات ايمان کند ، و عذري از براي او نبوده باشد مانند : دور بودن از بلاد اهل ايمان ، و تازه آمدن بآن دين و امثال اينها ، البته از اينمراتب نصيبي نخواهد داشت ، و بمقتضاي دلائلي که علماء ذکر فرموده اند ميبايد مخلد در آتش جهنم بوده باشد .