مناهج المعارف نسخه متنی

باو عطا فرمايد ، که را اشتباه و کمال حيله و فريب در آن نتواند بود ، و حيله _ وران ، و شعبده سازان ، و سائر افراد انسان از اتيان بمثل آن عاجز باشند ، ومعلوم باشد که آن فوق طاقت و قدرت بشريست ، و چنين چيزي و همچنين حجتي را معجزه مينامند ، مانند : اژدها شدن چون خشکي ، و دو پاره شدن ماه در آسمان باشاره کردن انگشتي ، و امثال آنها .

پس ناچار هر پيغمبري رامعجزه ميبايد بوده باشد که راستي و راستگوئي او از براي خلائق بسبب آن معجزه ثابت شود ، و احتمال کذب و دروغ در ادعاء او نرود ، و همچنين هر امامي را نيز حجتي ميبايد که امامت و پيشوائي او بر کساني که اطلاع بر امامت او نداشته باشند ظاهر تواند شد .

و در کذب علماء ما رضوان الله عليهم اجمعين بسند معتبري مرويست که مردي از ملاحده بخدمت حضرت جعفر بن محمد صادق عليه السلام آمد ، و سئوالي چند کرد ، و بشرف اسلام مشرف شد ، و از جمله سوالهاي او اين بود که : بچه دليل اثبات مينمائي بعثت انبياء و رسل را ؟؟ فرمود که ما چون اثبات کرديم ببرهان که ما را خالقي صانعي هست که بلند تر است از ما و از جميع آفريده هاي خود ، و منزهست از آنکه خلق او را توانند ديد ، يا او را لمس توانند کرد ، يا با او روبرو گفتگو توانند نمود ، و دانستيم که آن صانع حکيم است ، و هر چه حکمت و مصلحت بندگان در آنست ازو صادر ميگردد ، پس ثابت شد که بايد پيغمبران ورسولان ازو در ميان خلق باشند که کلام او را ببندگان او برسانند ، و ايشانرا دلالت نمايند بر آنچه مصلحت و منفعت ايشان در آنست ، و بقاي ايشان بآنست ، و ترک آن موجب فناي ايشانست ، پس ثابت شد که بايد امر کنندگان و نهي کنندگان از جانب حکيم عليم در ميان خلق باشند ، و ثابت شد