تقابل مشی ائمه با سکولاریزم (1) نسخه متنی

3. مقاصد سياسى دعوت كنندگان: مدعيان سكولار از عدم پاسخ امام به نامه ها و تقاضاهاى بيعت، به عنوان دليلى براى نظريه خود ياد مى كنند. اما به پاسخ منفى امام، كه انگيزه عدم قيام را تبيين مى كند، اشاره اى نمى نمايند و از آن مى گذرند; جايى كه امام صادق(ع) در پاسخ ابوسلمه، به دو دليل اشاره مى كند: يكى عدم فرار رسيدن زمان مناسب ـ كه اشاره شد ـ و ديگرى عدم صداقت دعوت كنندگان. به بيانى ديگر، دعوت كنندگان نمى خواستند امام بر مسند حكومت بنشيند، بلكه مى خواستند از امام به عنوان پل پيروزى خود سود جويند. از اين رو، امام با تفطّن و اشراف بر اين نكته، به ابوسلمه مى گويد: تو كه از طرفداران و ياران واقعى ما نيستى، چه انگيزه اى از دعوت خود دارى; «ما انتَ مِن رجالى.» اين پاسخ امام انگيزه سودجويانه و فريبكارى دعوت كننده را مشخص مى كند.

4. تصريح به مشروعيت الهى: نكته آخر اين كه امام(ع) در موارد گوناگون، به مشروعيت الهى امامت و حكومت خود، تأكيد و تصريح ورزيده است و از اين روايات، نه تنها نظريه انتصاب استنتاج مى شود، بلكه روايات مزبور تفسير كننده برخى از مواضع امام است كه در آن ها، حضرت از مداخله در حكومت امتناع مى كرد (و پيش تر بيان شد.)

امام صادق(ع) درباره حق حاكميت و اين كه آيا آن حق متعلّق به خدا و رسولش است يا مردم، مى فرمايد: «اِنَّ اللّهَ عزَّوجلّ فَوّضِ اِليه9 اَمر الدّينِ و الأُمّةِ ليسوُسَ عِبادَه.»( )

در اين روايت، سخن از انتقال حق حاكميت امّت و تدبير امور مردم (سياست) از سوى خداوند به پيامبر9 است كه بيانگر انديشه سياسى اسلام و امام مى باشد.

در روايت ديگر، خودشان را سياستمدار شهرها مى خوانند: «نحنُ سادَةُ العبادِ و سَاسةُ البِلاد.»( )

به نظر مى رسد با توجه به نكات ياد شده و همچنين روايات خود امام صادق(ع)، شبهه جدا انگاشتن حكومت و دين و انتساب آن به امام صادق(ع) ادعايى بدون دليل است.