نقش علماى ديگر در احيا و شكوفايى حوزه علميه قم (87) - تاریخچه قم و مساجد تاریخی آن نسخه متنی

سياستمداران حرفه اى نداشت .

او از ابتداى طلبگى تا پايان عمر براى حفظ اسلام و روحانيت و حوزه ها تلاش نمود. مبارزه با اعمال ناپسند رضاخان و سپس پسرش محمدرضا و ايادى آن ها، مبارزه با آمريكا و اسرائيل ، مبارزه با قوانين ظالمانه رژيم ، مبارزه با عقايد خرافى و روشن كردن افكار عمومى ، بيان طرح ولايت فقيه يا حكومت اسلامى ، مبارزه با ماجراى انجمن هاى ايالتى و ولايتى ، صحبت ها و سخنرانى هاى امام - هر جا كه احساس خطر مى كرد و مى ديد كه اسلام در خطر است - مبارزه با مقدس مآبان - كه مى توان گفت مهم ترين و خطرناك ترين جريان مخالف حركت امام بود - مبارزه با بهائيت و نفوذ آن ها در دستگاه هاى دولتى ، مبارزه با لايحه كاپيتولاسيون ، مبارزه با خائنين و اهانت كنندگان به ساحت مقدس پيامبر اسلام و ائمه معصومين عليهم السلام كه نمونه بارز آن سلمان رشدى بود و امام قتل او را واجب دانست ، از نمونه هاى مبارزاتى و گام هاى اصلاحاتى ايشان مى باشد.

همچنين امام در رشد و آگاهى جوانان و مردم ايران و ساير كشورها كه در واقع بزرگ ترين خدمت به اسلام و جهان اسلام بود، نقش بسيار عمده اى داشت .

مبارزه مقدس اسلامى امام از موضع فقاهت و مرجعيت ، تكان سياسى فرهنگى ژرفى در حوزه هاى علميه پديد آورد كه بيش از هر حركت فرهنگى ديگر مؤثر بود و از آن پس اجتهاد سياسى در حوزه ها به صورت امرى متعارف درآمد.

تفكر دينى و چپ گرايى كه تا آن زمان در دانشگاه ها حاكم بود، پس از آن به تدريج جاى خود را به اسلام انقلابى و سازش ناپذير - بدان گونه كه امام معرفى كرده بود - داد تا به آن جا كه در سال هاى پايانى رژيم شاه ، اغلب دانشجويان مبارز، دانشجويان مذهبى بودند.

نقش علماى ديگر در احيا و شكوفايى حوزه علميه قم (87)

اگر با يك نگاه عميق به اين مساءله بنگريم مى توانيم با اطمينان خاطر بگوئيم آن جوان و طلبه اى كه براى تحصيل و كسب علم و فضيلت شهر و ديار و روستاى خود را رها كرده و مشكلات سفر را به جان مى خرد و پس از مدت ها تلاش و كوشش به مدارج علمى و دينى مى رسد، در واقع در احياى حوزه علميه نقش دارد؛ و يا افرادى كه با بذل مال خويش و نيز اداى فريضه خمس و زكات و ساير وجوهات ، به حوزه هاى علميه كمك مى نمايند، مسلما در شكوفايى حوزه هاى علميه نقش به سزايى دارند.

اما سخن ما در اين مجال مربوط به اشخاصى است كه بيشترين خدمت را به حوزه نموده و نقش مستقيمى را در اين مقوله داشته اند.

با توجه به اين كه در قسمت قبل به شرح مختصر زندگى چهار عالمى كه در احياى حوزه علميه قم نقش فعالى را داشته و در واقع سرآمد ديگر علما هستند اشاره شده است ، در اين قسمت به ذكر نام چند عالم ديگر كه نقش ‍ تعيين كننده اى در حوزه علميه قم و ساير حوزه ها داشته اند مى پردازيم تا ان شاء الله بتوانيم آنان را نيز بيشتر به مردم معرفى نماييم .

1 - حاج شيخ فضل الله نورى : 

وى يكى از علماى طراز اول تهران بود و در جريان تحريم تنباكو، مشاركت فعال داشت و از ابتداى جنبش مشروطه تا گشايش مجلس و پس از آن هنگام بحث درباره متمم قانون اساسى ، با ديگر رهبران روحانى جنبش ، همفكر و همراه بود.

از آن گذشته وى به عنوان مجتهدى برجسته ، حق خود مى دانست كه بنابر نظر و اجتهاد خويش با جنبه هاى غير اسلامى قانون اساسى و متمم آن - كه وى آن را بدعت مى شمرد - مخالفت كند.

ايشان را در هنگامى به رياست يكى از روحانى نمايان فراماسونر، محاكمه و محكوم به اعدام كردند و در روز 13 رجب سال 1327 وى را در ميدان توپخانه تهران به دار آويختند تا در سال هاى بعد مردم نتوانند سوگوارى عمومى برگزار كنند؛ چرا كه سالروز شهادت ايشان مصادف با 13 رجب يعنى تولد حضرت على عليه