قال: قلت لأبي عبداللّه(ع)، رجلان قتلا رجلاً عمداً وله وليّان فعفا احد الولييّن قال: فقال: اذا عفا بعض الأوليا. درئ عنهما القتل و طرح عنهما من الدية بقدر حصّة من عفا وأدّيا الباقي من أموالهما إلي الذين لم يعفوا؛ عبدالرحمن ميگويد: به امام صادق(ع) گفتم: دو مرد، عمداً مردي را به قتل رساندند، مرد مقتول دو وليّ دارد و يكي از آن دو، عفو كرده است. امام (ع) فرمود: اگر بعضي از اولياء عفو كرده باشند، حكم قتل از آن دو برداشته ميشود و به اندازؤ سهم كساني كه عفو كردند. از ديه نيز كم ميشود، و باقيماندؤ ديه از اموال آن دو به كساني كه عفو نكردهاند، پرداخت ميشود.2ـ معتبرؤ ابو مريم:عن ابي جعفر(ع) قال: قضي أميرالموءمنين(ع) فيمن عفا من ذي سهم فإن عفوه جائز وقضي في اربعة إخوة عفا احدهم قال يعطي بقيتهم الدية ويرفع عنهم بحصّة الذي عفا؛ ابو مريم از امام باقر(ع) روايت ميكند كه فرمود: اميرالموءمنين در مورد كسي از صاحبان سهم كه [جاني را] عفو كرده بود، حكم كرد كه عفو او جايز است. نيز در مورد چهار برادر كه يكي از آنان جاني را عفو كرده بود فرمود: به بقيؤ آنان ديه پرداخت ميشود و سهم كسي كه عفو كرده بود از ديه برداشته ميشود.3ـ معتبرؤ زرارة:عن أبي جعفر(ع) في رجلين قتلا رجلاً عمداً وله وليّان فعفا أحد الوليّين، فقال: إذا عفا عنهما بعض الأولياء دري عنهما القتل وطرح عنهما الدية بقدر حصّة من عفا وأدّيا الباقي من أمر الهما إلي الذي لم يعف وقال عفو كل ذي سهم جائز؛ زرارة ميگويد: امام باقر(ع) در مورد دو مردي كه عمداً مردي را كشته بودند و مرد مقتول دو وليّ داشت كه يكي از آن دو عفو كرده بود، فرمود: اگر بعضي از اوليا آن دو را عفو كرده باشند، حكم قتل از آن دو برداشته ميشود و به اندازؤ سهم كسي كه عفو كرده از ديه نيز كاسته ميشود و باقيماندؤ ديه از اموال آن دو به اوليايي كه عفو نكردهاند پرداخت مي گردد و حضرت فرمود: عفو هر يك از صاحبان سهم جايز است.»4ـ معتبرؤ اسحاق بن عمار:عن جعفر(ع) عن ابيه(ع) أنّ علياً(ع) كان يقول: من عفي عن الدم من ذي سهم له فيه، فعفوه جائز و سقط الدم وتصير دية ويرفع عنه حصّة الذي عفا؛ اسحاق بن عمار ميگويد: امام صادق(ع) از پدرش نقل كرد كه علي(ع) ميفرمود: هر كس از صاحبان خون كه در آن سهمي داشته باشد، قاتل را عفو كند، عفو او جايز است و قصاص ساقط و تبديل به ديه ميشود و سهم ديؤ كسي كه عفو كرده از قاتل برداشته ميشود.5ـ صحيحؤ ديگري از ابي ولاّد.قال: سئلت أبا عبداللّه(ع) عن رجل قتل وله أولاد صغار و كبار، أرأيت إن عفا الأولاد الكبار؟ قال: فقال: لايقتل و يجوز عفو الأولاد الكبار في حصصهم فإذا كبر الصغار كان لهم أن يطلبوا حصصهم من الدية؛ ابي ولاّد ميگويد: از امام صادق(ع) پرسيدم مردي به قتل رسيد و فرزندان صغير و كبير داشت، اگر فرزندان بزرگ عفو كرده باشند. رأي شما چيست؟ فرمود: قاتل كشته نميشود و عفو فرزندان بزرگ نسبت به سهم خودشان جايز است. هرگاه فرزندان كوچك. بزرگ شدند حق خواهند داشت سهم خود را از ديه طلب كنند.