سید محمدعلی داعی نژاد، حسن رضائی مهر، علی اکبر مؤمنی، ابوالقاسم مقیمی حاجی، عباس بصیر، محمد ملک زاده، هبت الله صدر السادات زاده، احمد شجاعی، محمد جواد نوروزی، مهدی اکبری، محمد امین، غلامحسن محرمی، حمید کریمی؛ تهیه کننده: مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه قم؛ با مقدمه و نظارت: عبدالحسین خسروپناه
در اين نگرش انسان محور و مدار همه چيز و خالق همه ارزشها است. بر خلاف دين كه «خداوند» را مدار و محور همهى ارزشها تلقى ميكند و اگر به انسان حق تعيين سرنوشت ميدهد، در محدودهاى است كه خداوند تعيين و مشخص كرده است.ليبراليسم اول انسان را به جاى خدا مينشاند و آنگاه وى را به گونهاى تعريف ميكند كه كاملاً ماديگرايانه است. انديشه ليبرال انسان را همان «من طبيعي» ميداند. بنابراين وقتى از حقوق انسان سخن ميگويد، منظور فقط حقوق طبيعى يعنى حيات، آزادى و مالكيت است. «ديويد هيوم» يكى از بنيانگذاران مكتب ليبراليسم به صراحت اظهار ميدارد كه انسان چيزى نيست جز مجموعهاى از غرائز و اميال. او حتى اين بحث را مطرح ميكند كه عقل آدمى مهيمن بر اميال و غرائز او نيست، بلكه صرفاً ابزارى است كه در جهت يافتن راههايى براى نيل به اميال تلاش ميكند.(8)