ميثم تمار - آشنایی با اسوه ها (میثم تمار) نسخه متنی

ميثم تمار

ميثم، فرزند يحيى بود. از سرزمين «نهروان‏» كه منطقه‏اى ميان عراق و ايران است. بعضى او را ايرانى و از مردمان فارس دانسته‏اند; او را «ابو سالم‏» هم مى‏خواندند.

ابتدا، غلام زنى از طايفه «بنى اسد» بود. حضرت على عليه السلام او را از آن زن خريد و آزادش كرد (1). ميثم، از اصحاب پيامبر به شمار آمده است (2). هرچند از جزئيات زندگى او درسالهاى نخستين حياتش و در روزگار صدر اسلام، اطلاع ‏مبسوط در دست نيست. لقب «تمار» (خرما فروش) را هم ازآن جهت ‏به او مى‏گفتند، كه در كوفه خرما فروش بود.

ميثم تمار، علاوه بر آن كه خود، مسلمانى فداكار و پاك و شيعه‏اى وفادار و خالص بود، خاندانش نيز از رجال و بزرگان ‏شيعه بودند. ميثم، شش پسر داشت و نوه‏هايى بسيار كه بطور عمده، آنان هم همچون پدر در صراط مستقيم حق و تبعيت از اهل‏بيت و اعتقاد به ولايت و رهبرى امامان معصوم بودند و بيشتر آنان در شمار راويان احاديث ائمه يادشده‏اند. ائمه شيعه هم به ميثم و فرزندانش اظهار محبت ‏و علاقه كرده و از آنان تجليل مى‏كردند. پسران ميثم، عبارت بودند از: عمران، شعيب، صالح، محمد، حمزه و على.

شعيب از اصحاب امام صادق عليه السلام و صالح از اصحاب امام باقر و امام صادق عليه السلام بود. حتى امام باقر عليه السلام به صالح فرمود: «من به شما و پدرتان علاقه بسيار دارم. » (3) عمران هم، از اصحاب امام سجاد و امام باقر و امام صادق عليهم السلام ‏بود. اين گونه كلمات، هم ميزان اعتبار اين خانواده رانزد ائمه مى‏رساند و هم پيوستگى ورابطه و محبت و تبعيت‏خاندان ميثم و خود او را نسبت‏به امامان شيعه نشان مى‏دهد.