تفسیر نمونه جلد 4

و تو را حفظ كرد.

(وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ رَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ).

آنها مى‏خواستند با متهم ساختن يك فرد بى‏گناه و سپس كشيدن پيامبر (ص) به اين ماجرا، هم ضربه‏اى به شخصيت اجتماعى و معنوى پيامبر (ص) بزنند و هم اغراض سوء خود را در باره يك مسلمان بى‏گناه عملى سازند، ولى خداوندى كه حافظ پيامبر خويش است، نقشه‏هاى آنها را نقش بر آب كرد.

بعضى براى اين آيه شان نزول ديگرى ذكر كرده‏اند و آن اينكه هيئتى از طايفه" بنى ثقيف" خدمت پيامبر (ص) آمده و گفتند ما با دو شرط با تو بيعت مى‏كنيم نخست اينكه بت‏هاى خود را با دست خود نشكنيم و ديگر اينكه بر ما مهلت دهى تا يك سال ديگر بت" عزى" را پرستش كنيم!، خداوند به پيامبر (ص) خود دستور داد كه در برابر پيشنهادهاى آنها به هيچوجه انعطافى نشان ندهد، آيه فوق نازل شد و به پيامبر اعلام كرد كه لطف خدا او را در برابر اين وسوسه‏ها حفظ مى‏كند.

سپس قرآن مى‏گويد: اينها فقط خود را گمراه مى‏كنند و هيچگونه زيان به تو نمى‏رسانند".

(وَ ما يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَ ما يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْ‏ءٍ) سرانجام علت مصونيت پيامبر (ص) را از گمراهى و خطا و گناه، چنين بيان مى‏كند كه" خدا، كتاب و حكمت بر تو نازل كرد و آنچه را نميدانستى به تو آموخت".

(وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَكَ ما لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ).

و در پايان آيه مى‏فرمايد:" فضل خداوند بر تو بسيار بزرگ بوده است" (وَ كانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيماً).