تفسیر نمونه جلد 4

1- از بندگان تو نصيب معينى خواهم گرفت:

(وَ قالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبادِكَ نَصِيباً مَفْرُوضاً).

او ميداند قدرت بر گمراه ساختن همه بندگان خدا ندارد، و تنها افراد هوسباز و ضعيف الايمان و ضعيف الاراده هستند كه در برابر او تسليم ميشوند.

2- آنها را گمراه مى‏كنم (وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ).

3- با آرزوهاى دور و دراز و رنگارنگ آنها را سرگرم ميسازم (وَ لَأُمَنِّيَنَّهُمْ) «1»، 4- آنها را به اعمال خرافى دعوت مى‏كنم، از جمله فرمان مى‏دهم كه گوشهاى چهار پايان را بشكافند و يا قطع كنند.

(وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذانَ الْأَنْعامِ).

و اين اشاره به يكى از اعمال زشت جاهلى است كه در ميان بت‏پرستان رائج بود كه گوش بعضى از چهارپايان را مى‏شكافتند و يا بكلى قطع مى‏كردند و سوار شدن بر آن را ممنوع مى‏دانستند و هيچگونه از آن استفاده نمى‏نمودند.

5- آنها را وادار ميسازم كه آفرينش پاك خدايى را تغيير دهند.

(وَ لَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ) اين جمله اشاره به آن است كه خداوند در نهاد اولى انسان توحيد و يكتاپرستى و هر گونه صفت و خوى پسنديده‏اى را قرار داده است ولى وسوسه‏هاى شيطانى و هوى و هوسها انسان را از اين مسير صحيح منحرف ميسازد و به بيراهه‏ها مى‏كشاند، شاهد اين سخن آيه 30 سوره روم است.

فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها لا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ‏

(1) اين كلمه از ماده منى (بر وزن منع) گرفته شده كه به معنى تقدير و اندازه‏گيرى است ولى بسيارى اوقات به معنى اندازه‏گيريهاى خيالى و آرزوهاى موهوم به كار مى‏رود و اگر به نطفه" منى" گفته مى‏شود آن هم به خاطر اين است كه اندازه‏گيرى نخستين موجودات زنده از آن آغاز مى‏گردد.