تفسیر نمونه جلد 4

به آنها در برابر اين طرز تفكر دو پاسخ مى‏گويد:

پاسخ اول همان بود كه در آخر آيه قبل گذشت.

قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَلِيلٌ وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقى‏:

" بگو زندگى دنيا زودگذر است و پاداشهاى جهان ديگر براى پرهيزكاران بهتر".

پاسخ دوم همان است كه در آيه مورد بحث مى‏خوانيم و آن اينكه فرار از مرگ چه سودى مى‏تواند براى شما داشته باشد،" در حالى كه در هر كجا باشيد مرگ به دنبال شما مى‏شتابد و بالآخره روزى شما را در كام خود فرو خواهد برد حتى اگر در برجهاى محكم باشيد" پس چه بهتر كه اين مرگ حتمى و اجتناب‏ناپذير در يك مسير سازنده و صحيح همچون جهاد صورت گيرد، نه بيهوده و بى اثر.

(أَيْنَما تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ) جالب توجه اينكه در آيات متعددى از قرآن مجيد همانند آيه 99 سوره حجر و آيه 48 مدثر از مرگ تعبير به" يقين" شده است، اشاره به اينكه هر قوم و جمعيتى، هر عقيده‏اى داشته باشند و هر چيز را بتوانند انكار كنند، اين واقعيت را نمى‏توانند منكر شوند كه زندگى بالآخره پايانى دارد، و از آنجا كه افراد انسان به خاطر عشق به حيات، و يا به گمان اينكه مرگ را با فنا و نابودى مطلق مساوى مى‏دانند همواره از نام آن و مظاهر آن گريزانند اين آيات هشدارى به آنها مى‏دهد و در آيه مورد بحث با تعبير (يدرككم) به آنها گوشزد مى‏كند كه فرار كردن از اين واقعيت قطعى عالم هستى بيهوده است، زيرا معنى ماده" يدرككم" اين است كه كسى از چيزى فرار كند و آن به دنبالش بدود.

در آيه 8 سوره جمعه نيز اين حقيقت به صورت آشكارترى بيان شده:

قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِيكُمْ: