تفسیر نمونه جلد 4

بنا بر اين رشته وحى هميشه در ميان بشر بوده است و چگونه ممكن است ما افراد انسان را بدون راهنما و رهبر بگذاريم و در عين حال براى آنها مسئوليت و تكليف قائل شويم؟ لذا" ما اين پيامبران را بشارت دهنده و انذار كننده قرار داديم تا به رحمت و پاداش الهى، مردم را اميدوار سازند و از كيفرهاى او بيم دهند تا اتمام حجت بر آنها شود و بهانه‏اى نداشته باشند".

(رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ).

خداوند برنامه ارسال اين رهبران را دقيقا تنظيم و اجرا نموده، چرا چنين نباشد با اينكه:" او بر همه چيز توانا و حكيم است".

(وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً)" حكمت او" ايجاب مى‏كند كه اين كار عملى شود و" قدرت او"، راه را هموار مى‏سازد، زيرا عدم انجام يك برنامه صحيح يا به علت عدم حكمت و دانايى است يا به خاطر عدم قدرت، در حالى كه هيچيك از اين نقائص در ذات پاك او وجود ندارد.

و در آيه آخر به پيامبر دلدارى و قوت قلب مى‏بخشد كه اگر اين جمعيت نبوت و رسالت تو را انكار كردند اهميتى ندارد، زيرا:" خداوند گواه چيزى است كه بر تو نازل كرده است".

(لكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِما أَنْزَلَ إِلَيْكَ) و البته انتخاب تو براى اين منصب بى‏حساب نبوده بلكه" اين آيات را از روى علم به لياقت و شايستگى تو براى اين ماموريت، نازل كرده است" (أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ).

اين جمله ممكن است ناظر به معنى ديگرى نيز باشد كه آنچه بر تو نازل شده از درياى بى‏پايان علم الهى سرچشمه ميگيرد و محتواى آنها گواه روشنى بر اين است كه از علم او سرچشمه گرفته، بنا بر اين شاهد صدق دعوى‏