تفسیر نمونه جلد 4

لذا در نخستين آيه مى‏فرمايد:" كسانى كه كافر شدند و مردم را از گام گذاشتن در راه خدا مانع گشتند، در گمراهى دور و درازى گرفتار شده‏اند".

(إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلالًا بَعِيداً).

چرا اين دسته دورترين افراد از جاده حقند؟ زيرا افرادى كه مبلغان ضلالتند، بسيار بعيد به نظر مى‏رسد كه دست از راهى كه خود دعوت بسوى آن مى‏كنند بردارند، آنها كفر را با لجاجت و عناد آميخته و در بيراهه‏اى گام گذاشته‏اند كه از راه حق بسيار فاصله دارد.

در آيه بعد اضافه مى‏فرمايد:" آنها كه كافر شدند و ستم كردند (هم ستم به حق كردند كه آنچه شايسته آن بود انجام ندادند و هم ستم به خويش كه خود را از سعادت محروم ساختند و در دره ضلالت سقوط كردند و هم بديگران ستم كردند كه آنها را از راه حق باز داشتند) چنين افرادى هرگز مشمول آمرزش پروردگار نخواهند شد و خداوند آنها را به هيچ راهى جز راه جهنم هدايت نمى‏كند".

(إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ ظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَ لا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقاً إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ).

و" آنها براى هميشه در دوزخ مى‏مانند" (خالِدِينَ فِيها أَبَداً).

آنها بايد بدانند كه اين تهديد الهى صورت مى‏پذيرد، زيرا:" اين كار براى خدا آسان است و قدرت بر آن دارد".

(وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيراً).

همانطور كه مشاهد ميكنيم آيات فوق در باره اين دسته از كفار و مجازات آنها، تاكيد خاصى دارد، از يك سو ضلال آنها را ضلال بعيد و از سوى ديگر با جمله لَمْ يَكُنِ اللَّهُ ... چنين مى‏فهماند كه آمرزش آنها هرگز شايسته مقام خدا نيست و باز از سوى ديگر تعبير به خلود و تاكيد آن با كلمه ابدا همه به خاطر اين است كه آنها علاوه بر گمراه بودن، كوشش در گمراهى ديگران‏