تفسیر نمونه جلد 4

سپس ميفرمايد:" اين پيامبر از طرف آن كس كه پرورش و تربيت شما را بر عهده گرفته آمده است" (مِنْ رَبِّكُمْ).

بعد اضافه مى‏كند:" اگر ايمان بياوريد به سود شما است به ديگرى خدمت نكرده‏ايد بلكه بخودتان خدمت نموده‏ايد" (فَآمِنُوا خَيْراً لَكُمْ).

و در پايان ميفرمايد: فكر نكنيد اگر شما راه كفر پيش گيريد به خدا زيانى مى‏رسد چنين نيست زيرا خداوند مالك آنچه در آسمانها و زمين است مى‏باشد.

(وَ إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ).

به علاوه چون خداوند، عالم و حكيم است دستورهايى را كه به شما داده و برنامه‏هايى را كه تنظيم كرده همگى روى فلسفه و مصالحى بوده و به سود شما است.

(وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً).

بنا بر اين اگر پيامبران و برنامه‏هايى فرستاده نه بخاطر نياز خود بوده بلكه به خاطر علم و حكمتش بوده است. با توجه به تمام اين جهات، آيا سزاوار است كه راه ايمان را رها كرده و به راه كفر گام نهيد؟