تفسیر نمونه جلد 4

در آخرت كيفر عظيمى خواهند داشت".

(لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِيمٌ).

در آيه دوم بار ديگر قرآن تاكيد مى‏كند كه آنها گوش شنوا براى شنيدن سخنان تو و تكذيب آن دارند (و يا گوش شنوايى براى شنيدن دروغهاى بزرگانشان دارند).

(سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ).

اين جمله به عنوان تاكيد و اثبات اين صفت زشت براى آنها تكرار شده است.

علاوه بر اين" آنها زياد اموال حرام و ناحق و رشوه مى‏خورند".

(أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ) «1».

سپس به پيامبر (ص) اختيار مى‏دهد كه هر گاه اين گونه اشخاص براى داورى به او مراجعه كردند مى‏تواند در ميان آنها داورى به احكام اسلام كند و مى‏تواند از آنها روى گرداند.

(فَإِنْ جاءُوكَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ).

البته منظور اين نيست كه پيغمبر (ص) تمايلات شخصى را در انتخاب يكى از اين دو راه دخالت دهد بلكه منظور اين است شرائط و اوضاع را در نظر بگيرد اگر مصلحت بود دخالت و حكم كند و اگر مصلحت نبود صرفنظر نمايد.

و براى تقويت روح پيغمبر (ص) اضافه مى‏كند اگر صلاح بود كه از آنها روى بگردانى هيچ زيانى نمى‏توانند بتو برسانند.

(1) سحت (بر وزن جفت) در اصل به معنى جدا كردن پوست و نيز به معناى شدت گرسنگى است، سپس به" هر مال نامشروع" مخصوصا" رشوه" گفته شده است زيرا اين گونه اموال، صفا و طراوت و بركت را از اجتماع انسانى مى‏برد همانطور كه كندن پوست درخت باعث پژمردگى و يا خشكيدن آن مى‏گردد، بنا بر اين معنى" سحت" معنى وسيعى دارد و اگر در بعضى از روايات مصداق خاصى از آن ذكر شده دليل بر اختصاص نيست.