تفسیر نمونه جلد 4
لطفا منتظر باشید ...
نيك و بد سبب مىشود كه به همان نسبت در محصول و برداشت آن سهيم باشد.مطابق اين منطق اسلامى تنها عاملان گناه، گناهكار نيستند بلكه تمام كسانى كه با استفاده كردن از وسائل مختلف تبليغاتى، و يا آماده ساختن زمينهها، و حتى گفتن يك كلمه كوچك تشويق آميز، عاملان گناه را به كار خود ترغيب كنند در آن سهيمند، همچنين كسانى كه در مسير خيرات و نيكيها از چنين برنامههايى استفاده مىنمايند از آن سهم دارند.از پارهاى از روايات كه در تفسير آيه وارد شده است چنين بر مىآيد كه يكى از معانى شفاعت حسنه يا سيئه، دعاى نيك يا بد در حق كسى كردن است كه يك نوع شفاعت در پيشگاه خدا محسوب مىشود. از امام صادق (ع) چنين نقل شده كه فرمود:من دعا لاخيه المسلم بظهر الغيب استجيب له و قال له الملك فلك مثلاه فذلك النصيب
:" كسى كه براى برادر مسلمانش در پشت سر او دعا كند به اجابت مىرسد و فرشته پروردگار به او مىگويد دو برابر آن براى تو نيز خواهد بود، و منظور از نصيب در آيه همين است" «1».و اين تفسير، منافاتى با تفسير سابق ندارد بلكه توسعهاى در معنى شفاعت است، يعنى هر مسلمانى به هر نوع كمك به ديگرى كند خواه از طريق دعوت و تشويق به نيكى يا از راه دعا در پيشگاه خدا و يا به هر وسيله ديگرى باشد در نتيجه آن سهيم خواهد بود.اين برنامه اسلامى روح اجتماعى بودن و عدم توقف در مرحله فرديت را در مسلمانان زنده نگه ميدارد و اين حقيقت را اثبات مىكند كه انسان با توجه به ديگران و گام برداشتن در مسير منافع آنان هرگز عقب نمىماند و منافع فردى او به خطر نخواهد افتاد، بلكه در نتايج آنها سهيم خواهد بود.
