تفسیر نمونه جلد 4

تطبيق مى‏كرد" (وَ قَفَّيْنا عَلى‏ آثارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التورية) اين جمله تفسير ديگرى نيز دارد و آن اينكه" مسيح (ع) به حقانيت تورات كه بر موسى بن عمران نازل شده بود، اعتراف كرد، همانطور كه تمام پيامبران آسمانى به حقانيت پيامبران پيشين، معترف بودند".

سپس ميگويد:" انجيل را در اختيار او گذاشتيم كه در آن هدايت و نور بود" (وَ آتَيْناهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدىً وَ نُورٌ).

در قرآن مجيد به" تورات" و" انجيل" و" قرآن" هر سه" نور" گفته شده است:

در باره تورات ميخوانيم:

(إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِيها هُدىً وَ نُورٌ) (مائدة- 44).

و در باره انجيل در آيه فوق، اطلاق نور شده بود، و در باره قرآن ميخوانيم:

(قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ) (مائدة- 15).

در حقيقت همانطور كه تمام موجودات جهان براى ادامه حيات و زندگى خود احتياج شديد به نور دارند، همچنين آئينهاى الهى و دستورهاى كتب آسمانى براى رشد و تكامل انسانها ضرورت قطعى دارد.

اصولا ثابت شده كه تمام انرژيها، نيروها، حركات، و زيبائيها، همه از نور سرچشمه ميگيرند و اگر نور نباشد، سكوت و مرگ، همه جا را فرا خواهد گرفت، همچنين اگر تعليمات پيامبران نباشد همه ارزشهاى انسانى، اعم از فردى و اجتماعى به خاموشى ميگرايد كه نمونه‏هاى آن را در جوامع مادى به روشنى ميبينيم.

قرآن در موارد متعددى از تورات و انجيل به عنوان يك كتاب آسمانى‏