تفسیر نمونه جلد 4

(وَ احْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ ما أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ).

" و اگر اهل كتاب در برابر داورى عادلانه تو تسليم نشوند، بدان اين نشانه آن است كه گناهان آنها دامانشان را گرفته است و توفيق را از آنها سلب كرده و خدا ميخواهد آنها را به خاطر بعضى از گناهانشان مجازات كند".

(فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّما يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ).

ذكر بعض گناهان (نه همه آنها) ممكن است به خاطر آن باشد كه مجازات همه گناهان در زندگى دنيا انجام نمى‏شود و تنها قسمتى از آن دامن انسان را ميگيرد و بقيه به جهان ديگر موكول ميشود.

در اينكه كدام" كيفر" دامن آنها را گرفت، در آيه صريحا ذكرى از آن به ميان نيامده، ولى احتمال دارد اشاره به همان سرنوشتى باشد كه دامان يهود مدينه را گرفت و به خاطر خيانتهاى پى در پى مجبور شدند، خانه‏هاى خود را رها كرده و از مدينه بيرون روند و يا اينكه عدم توفيق آنها خود يك نوع مجازات براى گناهان پيشين آنها بود، زيرا سلب موفقيت خود يك نوع مجازات محسوب ميشود، به عبارت ديگر گناهان پى در پى و لجاجت، كيفرش محروم ماندن از احكام عادلانه و سرگردان شدن در بيراهه‏هاى زندگى است.

و در پايان آيه ميفرمايد:" اگر آنها در راه باطل اينهمه پافشارى ميكنند، نگران مباش زيرا بسيارى از مردم فاسقند".

(وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ لَفاسِقُونَ).

سؤال

ممكن است ايراد شود كه آيه فوق دليل بر اين است كه امكان انحراف از حق در باره پيامبر (ص) تصور ميشود و لذا خداوند به او هشدار ميدهد، آيا اين تعبير با مقام معصوم بودن پيامبران سازگار است؟